ଜଳୁଛି ଜୁଇ

ହସୁଛି କୋରୋନା ଜଳୁ ଅଛି ଚିତା

ମଶାଣିରେ ଶବ ଗଦା ।

କାନ୍ଦେ ସାଙ୍ଗ ସାଥି ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ୱଜନ

ପଣତ ମାଆର ଓଦା ।।

କାନ୍ଦୁଛି ଯେ ଘର କାନ୍ଦଇ ସହର

ଆତ୍ମୀୟର ବିରହରେ ।

ଛୁଇଁ ପାରୁନାହିଁ ନିଜର ବି ହୋଇ

ଦେଖୁଛି ଲୁହ ଆଖିରେ ।।

ଦେଇ ନ ପାରଇ ବାପ ମୁହେଁ ନିଆଁ

ଅବା ପୁଅ ଭାଇ କାନ୍ଧ ।

ଛଖଣ୍ଡ ବାଉଁଶ ଅଧୁନା ଅଲୋଡା

ପାଳ କେ କହିବ ବାନ୍ଧ ।।

ଅଦ୍ୟ ଯେ ପଡୁନି ଖଇ କି କଉଡ଼ି

ମାଥେ ଲାଗୁନି ଅବିର ।

ତୁଳସୀ ଚନ୍ଦନ ଲୋଡା ଆଜି କାହିଁ

ଯାଉନିରେ ଭାତ ଘର।।

ବୁଝି ଯାଆରେ ନର ଠିକଣା ତୋହର

ଶେଷ ଅଟଇ ମଶାଣି । 

ମିଛେ ମର ତର କହୁଛୁ ହଜାର

ସବୁ ତୁହି ଜାଣି ଶୁଣି ।।