ଜିଜ୍ଞାସା(ଶିଶୁକବିତା)

ମଥାପରେ ମୋର ବିଶାଳ ଗଗନ

ପାଉନାହିଁ ହାତ ମୋର,

ଭୂମିପରେ ଅଛି ପାଦ ଦୁଇଗୋଟି

ଧରିତ୍ରୀ ମାଆର କୋଳ |

ଟିକି ଟିକି ଆଶା ଟିକି ସ୍ୱପ୍ନ ମୋର

ଆକାଂକ୍ଷିତ ପ୍ରାଣଟିଏ,

ବିଶାଳ ସଂସାର କିଏ ଦେଲା ଗଢ଼ି

ଜାଣିବାକୁ ମନ ଚାହେଁ |

ଦିନ ପରେ ରାତ୍ରି ଶୀତଳତା ତାତି

ଉଷ୍ମ,ବର୍ଷା,ଶୀତ ପୁଣି,

କିଏ ଗଢ଼ିଦେଲା ପାହାଡ଼,ଝରଣା

ପାରେନାହିଁ ମୁଁ ଯେ ଜାଣି |

ରାତ୍ରି ଅନ୍ଧକାରେ ଆକାଶ ଛାତିରେ

ଅଗଣିତ ତାରା ମେଳି,

ଜହ୍ନମାମୁଁ ହସ ଲାଗୁଚି ସରସ

ଦିଅନ୍ତା କି କିଏ ତୋଳି |

ସୁଲୁସୁଲୁ ବହେ ଶୀତଳ ପବନ

ଦେଖିହୁଏନାହିଁ କାହିଁ,

ଆକାଶକୁ ଚିରି ବର୍ଷିଯାଏ ବାରି

କିପରି ସମ୍ଭବ ଏହି |

କେତେ ପଶୁ,ପକ୍ଷୀ,ବୃକ୍ଷ ଓ ମନୁଷ୍ୟ

କେହି ନୁହେଁ କାହାପରି,

କିଏ ଗଢ଼ିଦେଲା ଅଗଣିତ ରୂପ

ସିଏ ଅଟନ୍ତି କିପରି |

ମନରେ ଜିଜ୍ଞାସା ମେଣ୍ଟେନାହିଁ ଆଶା

ଜାଣିଛ କିଏ ଉତ୍ତର,

ଯାହାପାଇଁ ଠିଆ ବିଶାଳ ଦୁନିଆଁ

କିଏ ତାର ସୂତ୍ରଧାର |