ଜୀବନ

ଜୀବନ ଜୃମ୍ଭକ ଦେଖି ଜାତଶତ୍ରୁ ଜାତ

ଜଣତେ ଜୁଆରେ ଜାନ ଲଗାଇ ଜଡିତ

ଜନନୀ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭୁଲି ଈଶ୍ୱର ଜଣାଣ

ଜନପଦ ଲୋଭେ ଜଡିତ କୁକର୍ମ ମାନ ।

ସଂସାର ସର୍ବଦା ସର୍ଜନ ଶୁନ୍ୟ ସ୍ୱରୂପେ

ସରଳ ଶେଖର ଜୀବ ସୁରେଶ୍ୱର ରୂପେ

ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ବଞ୍ଚନ୍ତି ସ୍ମରି ସୁଦ୍ଧାଚାର ବାଣୀ

ସମ୍ବେଦନ ପଣେ ମଣିଷ ପଣିଆ ଠାଣି ।

ବେଳେବେଳେ ବିଶ୍ୱ ବିଷ ଭଳି ମନେ ହୁଏ

ବିଧି ବାମ ସାଜି ବିଦ୍ୱେଷ ବିତ୍ରତ ହୁଏ

ବାରମ୍ବାର ବ୍ରତ ବାଲିଚର ସମ ବ୍ୟାପେ

ତଥାପି ବାଲ୍ମୀକି ଅସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ କେଉଁ ଶାପେ ।

ଶ୍ୱସ୍ତନକୁ ସ୍ମରି ଶାନ୍ତଶୀଳ ସନ୍ଥ ଆଜି

ଶୀତଳ ମନକୁ ଶୀର୍ଣ୍ଣ କରି ଯାଏ ଭାଙ୍ଗି

ସମ୍ଭାବନା ପଛେ ସପନ ସାଥିରେ ଧାଇଁ

ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର ରଚେ ସଂସାରେ ବିଜୟ ପାଇଁ ।

ଥକି ଭାଳେ ଭିଜା ଭୂତାର୍ଥ ଭାବନା ମନେ

ଭୂସ୍ବର୍ଗ ଭୂମିକା ଭୁଲି ଗଲି କେଉଁ ପଣେ

ଭାତୃଭାଵ ବହି ଭାଷିଲେ ମିଠା ବଚନ

ଭୁବୀନ୍ଦ୍ର ପଣରେ ହେବ ଭାସ୍ୱର ଜୀବନ।