ଜୀବନ ଯାତ୍ରା

ଜୀବନ ଯାତ୍ରା ନୁହେଁ ଏକ ବାଲିଘର

   ସିଏ ଅଟେ ଜୀବ ଜୀବିକାର ପାଇଁ,

ଏକା ଏକା ଏଠି ସଭିଏଁ ଚାଲନ୍ତି

   ନିଜ ନିଜର ଲକ୍ଷକୁ ଖାଲି ଚାହିଁ ।

ଚଲା ପଥ ନୁହେଁ କୁସୁମିତ ଏଠି

   ଦେଖି ରଖି ସଦା ଚାଲିବାକୁ ହୁଏ ,

ନୋହିଲେ ପାଦ ଲାଖିଯିବ ଏଠି ବନ୍ଧୁ

   କହିବ ତେବେ ,ଠୋକର ମାଇଲା କିଏ ?

ଯେତେ ଯେତେ କର୍ମ କରିବ ଏଠାରେ

   ସବୁର ହିସାବ ରଖିବ ସେହି ଜଣେ ,

ଭାବି ଚିନ୍ତି ସବୁ କର୍ମ କରିଯିବୁ

   ଫଳ ପାଇବୁ ତେବେ ସେହି ସମାନେ ।

ଧର୍ମକୁ ଆଦରି ,ସତ୍ୟକୁ ସାଥି କରି

   ସବୁ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ସହି ଯିବୁ ,

ମନ ଆଶାପକ୍ଷୀ କୁ ବାନ୍ଧି ରଖିଥିବୁ

   କାତର ହୋଇ କିଛି ଭୁଲି ନଯିବୁ ।

ପାପ କର୍ମ ଠାରୁ ଦୂରରେ ରହିବୁ

   କରି ଦେବ ସିଏ ବୁଦ୍ଧି ବଣା,

ମରୀଚିକା ସମ ଆଖିକୁ ଦିଶିବ ସିଏ

   ତାକୁ ସବୁ ପାଠ ଅଛି ଜଣା ।

ଯଦି କେବେ ଭାବିବୁ ପିଲାଖେଳ ବୋଲି

   ପଥରେ ରହିଛି ଖାଲି ଚଲା ପାଣି ,

ଅଧର୍ମ କୁକର୍ମକୁ କାଗଜର ଡଙ୍ଗା ଭାବି

   ଡୁବିଯିବୁ ସିନା ,ନରହିବ ତୋର ଠାଣି ।

ତେବେ ଅନୁତାପ ଅଗ୍ନିରେ ଜଳିଯିବୁ ସିନା

   କରିଦେବ ତୋର ଜୀବନ ଯାତ୍ରା ଶେଷ ,

ଅଧା ବାଟରେ ଅଟକି ତୁ ରହିବୁ

   ପାଦ ବାନ୍ଧି ଦେବ ମାୟାର ଫାସ ।

ଶେଷେ ଯେବେ ଯାଇ ହିସାବ ଦେବୁ

   ପାଟି ମାରିବ ତୋର ଖାଲି ଖନି,

କହିବାକୁ କିଛି ବାକି ରହିବନି ସେବେ

   ଆତ୍ମା ହେବ ତୋର ଖାଲି ଛିନଭିନ ।

ଜୀବନ ଯାତ୍ରାର ଏହି ଭଵ ସାଗରରେ

   ପାରି ହେବୁ କର୍ମ ଡଙ୍ଗାରେ ବସି ,

କାଗଜର ଡଙ୍ଗା ଭାବି ବସିଯିବୁ ଯେବେ

   ଡୁବିଯିବ ସିଏ ,ପ୍ରାଣ ଯିବ ତୋର ଖସି ।