ଜୀବନ ତଟିନୀ

ଜୀବନଟା ଏକ     ପ୍ରବହନ୍ତୀ ନଈ 

     ଅବିଶ୍ରାନ୍ତେତ ବହୁଥାଇ

ବହିଯାଏ ସେତ     ବିଲ ବଣ ଶିଳା    

    ବନ୍ଧୁର ପାହାଡ ଡେଇଁ ||

ଜଈ ବହିଯିବା     ସମୟେ ଅଜଣା

    କାହାକୁ ଭେଟିବ ବାଟେ

କିଏ ମିଶିଯିବ     ତା ସହିତ ଆସି

   କିଏ ଛାଡିଯିବ ବାଟେ ||

କିଏ ଢାଳିଦିଏ      ଜଳରାଶି ଆଣି

     ଜିଏ ବୋହି ନିଏ ପାଣି

ପିଇଯାଏ ନୀର    ପୀୟୁଷ ସରସ

    ଯିଏ ଦେଖାହୁଏ ପୁଣି||

ମଣିଷ ସେମିତି   ଜନମ ସମୟେ

    ଥାଏ ପୂରା ଅନଭିଜ୍ଞ

ଜୀବନ ଯାତ୍ରାର    ପଥରେ ଅନେକ

    ଜନେ ଭେଟି ହୁଏ ବିଜ୍ଞ ||

ରକତ ସମ୍ପର୍କ      ଥାଉ କି ନ ଥାଉ

   କେତେ କେତେ ଜନେ ଆସି

ବାଣ୍ଟି ଦେଇ ଯା'ନ୍ତି     ପ୍ରୀତିର ପୀୟୂଷ

     ତାହାର କତିକୁ ଆସି ||

ଜନ ସମାଜର   ଅଜଣା ଅଶୁଣା 

   ଲୋକଙ୍କ ସଂସ୍ପର୍ଶେ ଆସି

ବାନ୍ଧି ହୋଇଯାଏ   ମମତା ଡୋରୀରେ   

    କାଳ ବଳେ ଯାଏ ଖସି ||

ଉପନଦୀ ସମ   କେତେ ଲୋକ ଆସି

     ସମ୍ପର୍କରେ ବନ୍ଧା ହୋଇ 

ସାଗର ସଙ୍ଗମ     ହୋଇବା ଆଗରୁ      

    ଚାଲି ଯା'ନ୍ତି ଶାଖା ହୋଇ||