ଜୀବନ ପଥ

ଅଢେଇ ଦିନିଆ

ଅଟେ ଏ ଦୁନିଆ

ଆଉ ଶୋଇରୁହ ନାହିଁ,

ଚାଲିବାକୁ ହେବ

ଜୀବନର ପଥ

ବେଳତ ଅଣ୍ଟିବ ନାହିଁ । 

ପ୍ରତିଚୀ ଗଗନୁ

ପ୍ରଭାତୀ କିରଣ

ବାତାୟନ ଫାଙ୍କେ ଆସି,

ଡାକିଲାଣି ଉଠ

ଅମୃତ ସନ୍ତାନ

ପାହିଲାଣି ଆଶି ନିଶୀ । 

ତୋ ବୃଦ୍ଧା ଜନନୀ

କରିଛି ଅପେକ୍ଷା

ତୋ ସ୍ନେହ ପରଶ ପାଇଁ,

ବୟସ ଚାପରେ

ଉଠେନି ଜନକ

ଆଶାବାଡି ହୁଅ ଯାଇ । 

ତୋ ଜନମ କାଳୁ

ଏ ସମାଜ ତୋତେ

ଦେଇ ଆସିଛି ସୁରକ୍ଷା,

ଅତ୍ୟାଚାର ଆଉ

ଦୁର୍ନୀତି କବଳୁ

ସମାଜକୁ କର ରକ୍ଷା । 

ତୋ ଶରୀରେ ଯେଉଁ

ପବନ ବହୁଛି

ତୋ ରକତେ ଯେଉଁ ଜଳ,

ସବୁ ପରା ଏଇ

ପରିବେଶ ଦାନ

ରଖ ତାକୁ ନିରିମଳ । 

କଳୁଷିତ ଆଜି

ଚିନ୍ତା ଓ ଚେତନା

ମୂଲ୍ୟବୋଧ ଅବକ୍ଷୟ,

ଖାଲି ଆକ୍ଷରିକ 

ଶିକ୍ଷା ସହଯୋଗେ

କିପରି ହେବ ବିଜୟ!

ଜନକ ଜନନୀ,

ପରିବେଶ ଆଉ

ଏହି ସମାଜର ଋଣ,

ନ ଶୁଝି ପାରିଲେ

କି ଲାଭ ଜୀବନେ

ସବୁ ଅଟେ ଅକାରଣ । 

ଏ ଅଢେଇ ଦିନ

କେତେବେଳେ ଯିବ

ଜଣାତ ପଡିବ ନାହିଁ,

ଶୋଇ ରୁହନାହିଁ

ଶୀଘ୍ର ଉଠି ଆସ

ବେଳତ ପାଇବ ନାହିଁ । 

ନକର ଶୋଚନା

ବହିଗଲା ପାଣି

ଗଲାଣିତ ବହିଯାଉ,

ବାକି ଅଛି ଯେଉଁ

ବଳକା ଜୀବନ

ତା ଅପଚୟ ନହେଉ । 

କଲେ ପିତାମାତା,

ସମାଜର ସେବା

ଆଉ ପରିବେଶ ରକ୍ଷା,

ବିଭୁ ଶ୍ରୀପୟରେ

ସମାଜ ମାଗିବ

ତୋ ପରି ସନ୍ତାନ ଭିକ୍ଷା ।