ଜୀବନ ଏକ ଭରା ନଈ

ଜୀବନଟା ଅଙ୍କା ବଙ୍କା, ଭରା ନଈ

ଉଦିତ ଭାସ୍କର ସମ ଅତ୍ୟଂନ୍ତ କୋମଳl

ଯେବେ ବଢ଼ି ଯାଏ ଆଗକୁ ଆଗକୁ, 

ମନେ ଅସରନ୍ତି ସ୍ବପ୍ନ, ତ୍ୟାଗୀ 

ତା ଉଦଗମ ସ୍ଥଳ l

 କୋମଳ ଶରୀର ସୁନ୍ଦର ଦିଶଇ

ମନେ ଦେହେ ଖେଳେ ଶିହରଣ,

ଭରା ନଦୀ ଟିରେ ଖେଳେ ଲହଡ଼ି

ଜଳରେ ଖେଳନ୍ତି, ବରାଟ, ମୀନ l

ଅଂଶୁମlଳୀ କର ପ୍ରଖର ମଧ୍ୟାହ୍ନେ

ବଳିଷ୍ଟ ଶରୀର ଖୋଜଇ ଅନ୍ୟେ l

କ୍ଷୀଣ ପ୍ରଭା ହୁଏ ବନ୍ୟା ପ୍ଲାବିତ

ମନ ତା'ର ଦୃଢ଼ ସାଗରେ ମିଶିବ ଦିନେ l

ହର ଭାଗାରୀର ଶlୟକେ ଆହତ

ହୃଦୟେ ଭଜୁଛି ମନ୍ମମଥାରିକୁ l

କରେ ନଷ୍ଟ କୂଳ, ଦେହେ ଆସେବଳ,

ଭୟ ନଥାଏ ଟି ଲାଭ କ୍ଷତିକୁ l

ଦିକୂଳ ଖାଉଛି ସେ ଭରା ନଈ

ବରଟା ବରଟି ପ୍ରେମେ ମଗନ l

ସୁରାବାସ ଶିଖେ ସୁଧା କିରଣରେ

କୁରଙ୍ଗେ ମୋହିତ କୁରଙ୍ଗୀ ମନ l

ଦିକୂଳ ଖାଇଲେ ଉନ୍ମାଦ ନଦୀ

ଅଂଗୁଯେ ପ୍ଲାବିତ ଛୋଟ ଝରଣା l

ଛୋଟ ସଂସାରକୁ ବଢାଏ ଆଗକୁ,

ଶରୀରେ ଲିଭାଇ ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା l

ଅସ୍ତମୁଖି ଦିନକର ରଙ୍ଗର ଛିଟା

ଭରା ନଈ ମଧ୍ୟେ ଆସଇ ଭଟା l

ଆତ୍ମଜ ବାଛନ୍ତି ନିଜର ପଥ,

ନୀଡ଼ରେ ଗୁମୁରି କାନ୍ଦଇ ଭଗ୍ନ ମନଟା l