ଜୀବନ ଡାଏରୀ

କାହିଁକି ଏ ଉତ୍ସୁକତା ?

କଣ ବା ପଢିବ 

ମୋ ଜୀବନ ଡାଏରୀ ରୁ ?

ଜାଣେ  

ମୁଁ ଝିଅଟିଏ ବୋଲି

ତୁମେ ବ୍ୟଗ୍ର ଜାଣିବାକୁ.......

ମୋ ହୃଦୟର ନିଭୃତ କୋଠରୀରେ

ବନ୍ଦୀ ହୋଇଥିବା ଆଶା ଗୁଡିକୁ,

ମନରେ ଉଙ୍କିଥିବା ସ୍ୱପ୍ନର ଝଲକ ସବୁକୁ,

ବିତେଇଥିବା ହସଖୁସିର

ରଙ୍ଗୀନ ମୁହୂର୍ତ୍ତଗୁଡିକୁ......

ଆଖିକୋଣରେ ଲୁହରୂପେ

ଝରିଯାଇଥିବା

ବ୍ୟଥାର କାହାଣୀ ଗୁଡିକୁ ।

ସତରେ କଣ.....

ତୁମେ ଏତିକିରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ?

ଆଉ କିଛି ରହିଗଲା ନା?

ପଢିପାର....

ପରମ୍ପରାକୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରିଛି

ଖୁବ ଆନନ୍ଦରେ,

କର୍ତ୍ତବ୍ୟକୁ ମଥାର ମୁକୁଟ କରି ସଜାଇଛି,

ତ୍ୟାଗ,ଦୟାକୁ ଗହଣା କରିନାଇଛି,

ନିଜକୁ ସମର୍ପି ଦେଇଛି

 ତିଳ ତିଳ ଜଳି ସମାଜର ଯଜ୍ଞରେ ।

ପଢିପାର

ଆକାଶକୁ ଛୁଇଁବାର ଉନ୍ମାଦନାକୁ,

ସାଗରରେ ଖେଳିବା ସାହସ କୁ,

ତୁମ ସନ୍ଦେହ କାଳିମାକୁ ହଟାଇ....

ନିନ୍ଦା ଅପବାଦକୁ ଭୁଲି....

ପାରଦର୍ଶିତାର ଧ୍ବଜା

ସଫଳତାର ଶିଖରରେ ଉଡାଇବାକୁ ।

ବାକି ରହିଗଲା ଅନେକ କିଛି ...

ପଢିପାର

ନାରୀ ରୂପେ ନିଜ ଅସ୍ତିତ୍ୱକୁ

ଚିହ୍ନିଥିବାର ସଂକେତ,

ଆତ୍ମାବଲୋକନର ସୂକ୍ଷ୍ମ ଦର୍ଶନସମୂହକୁ,

ପୁଣ୍ୟ ତୀର୍ଥରେ ବୁଡ଼ ପକେଇଥିବା

ଗର୍ବ,ଅହଂକାରର ଆବର୍ଜନାଗୁଡିକୁ ।

ଖୋଲିଦେଲି ପୃଷ୍ଠା ପରେ ପୃଷ୍ଠା

ତୁମପାଇଁ

ମୋ ଜୀବନ ଡାଏରୀରୁ ।