ଝିଅରୁ ମାଆ

ଧୀରେ ଧୀରେ କାତ ଚଲାରେ ନାଉରୀ

ଯାଉଛି କନିଆଁ ଦେଖି

ଆଶା ବିଶ୍ଵାସ ମୋ ଟଳମଳ ପରା

ଦୁଃଖି ହେବି କିବା ସୁଖି ।

କିଏ କୁହେ ମୋତେ ଗ୍ରହଣ ଖଣ୍ଡିଆ

ରାହୁ ଖାଇ ଦେଲା ଓଠ

ଆଉ କିଏ କୁହେ ମୋତେ ନଚାହିଁକି

ଖୋଜୁଛି କୁଆଡେ ମଠ ।

ହାତେ ତଡା ଧରି ଦଉଡ଼ି ଆସିଲା

ମଇଁଷି ଭାବିଲା ମୋତେ

ଦୂରେ ପଳାଇଲି ଏତିକି କହିଲି

ଦେଖି ଆସି ନାହିଁ ତୋତେ ।

ଶୁଣିଛି ଏ ଝିଅ   ଅତି ଗୁଣବତୀ

ପଦେ କଥା କୁହେ ନାହିଁ

ଦୁଃଖରେ ପଡ଼ିବି  ନ କହିଲେ ପୁଣି

ମୁକ ଯଦି ହୁଏ ସେହି ।

ଖରା ବରଷାରେ ଝିଅ ଖୋଜ ଖୋଜି

ବୟସ ଗଲା ଗଡ଼ି

କରୋନା ବେଳରେ ଝିଅ କି ପାଇବି

ପାଇବି ଯଦି ମୁଁ ବୁଢୀ ।

କହିଲା ମୋ ମାଆ ବାହା ହୋଇ ଯା

ନକର ବାହାନା ଆଉ

ଶାଶୁ ଘରେ ଝିଅ ସଂସାର ବୁଝନ୍ତି

ବାପ ଘରେ ଯେତେ ଭାଉ ।

ଅତି ଅଲିଅଳି ରାଜଜେମା ପରି

ଗଲା ମୋର ବାଲ୍ୟକାଳ

ବାହା ହେବା ପରେ ତୋତେ ପାଇ ମୁହିଁ

ଭୁଲେ ଦିନ ରାତି ବେଳ ।

ଯାହା ତୁ ଆଣିବୁ ଅମୃତ ଭାବିବୁ

ସୁଖରେ ଯିବ ତୋ ଦିନ

ସ୍ଵର୍ଗ ଅପସରି ମନ କର ନାହିଁ

ଆରେ ମୋ ଅବୁଝା ଧନ ।