ଜଗତଜନନୀ ଜୟ ମା ଦୁର୍ଗେ

କ୍ଳେଶ,କ୍ଷୋଭ,ଦୁଃଖ, ଶୋକବିନାଶିନୀ

ମମତାମୟୀ'ଲୋ ମୋ ମାତାରାଣୀ

କେତେ ସେନେହ ତୋ ପଣତେ ସାଇତା

ବର୍ଣ୍ଣିବାକୁ କଣ୍ଠେ ଭାଷା ପାଉନି ।

ହୃଦୟରୁ ଥରେ ଆକୁଳ କଣ୍ଠରେ

ଡାକିଦେଲେ ଟିକେ ଲୁହ ଗଡ଼ାଇ 

ସହିପାରୁନୁ ମା' ବୁହାଉ କରୁଣା

ଦୟାମୟୀ ମା'ଲୋ କଲ୍ୟାଣମୟୀ ।

ତୋ ସନ୍ତାନ ତୋର ଗଳାର ରତନ

ଯେଣେ ଯାଏ ତେଣେ ତୁ ରଖୁ ଦୃଷ୍ଟି

ପାଶେପାଶେ ତା'ର ଛାଇ ପରି ଥାଉ

ବିପଦ ଆପଦ ଦେଉ ତୁ କାଟି ।

ଜାଣେ ନାହିଁ ଜପ, ଜାଣି ନାହିଁ ତପ

ମା'ଲୋ ଜଣାନାହିଁ ମୋତେ ତୋ ପୂଜା

ତଥାପି ଅନ୍ତରେ ଅମାପ ଶରଧା

ଭରିଛି ହୃଦେ ଲୋ ମା' ଦଶଭୁଜା ।

ସନ୍ତାନ ହେଲେ ହୋଇପାରେ କୁପୁତ୍ର

କୁମାତା କୁତ୍ରାପି ଶୁଭଇ ନାହିଁ

କ୍ଷମାକରି କୋଳେ ତୋଳିନେ ଲୋ ମାଆ

ହୃଦୟରୁ ଡାକେ ଦୟିନୀ ହୋଇ ।

ଦୁଇ କରକୁ କରିଛି ପତ୍ର ମୋର

ମନ ପୁଷ୍ପ ତହିଁ ମୁଁ ଗୁନ୍ଥିଦେଲି

ଶରଧା ସୂତାରେ, ମମତା ଫିତାରେ

ଲୁହ ଗଙ୍ଗାଜଳେ ସମର୍ପି ଦେଲି ।

ଚାହିଁଥିବୁ ମୋର ସୁନାସଂସାରକୁ

ଆଶାରେ ଭରଷା ଦେବୁ ତୁ ବୁଣି

ତୋର ବିଶ୍ୱବାସୀ ସଂକଟରେ ଆସି

ରକ୍ଷାକର ତାକୁ ସିଂହବାହିନୀ ।

ସାମ୍ପ୍ରତିକ ସ୍ଥିତି କରୋନାର ଭୀତି

ପ୍ରତି ପ୍ରାଣ ଆଜି ଉଦବେଳିତ 

ଭିତତ୍ରସ୍ତ ଆତଙ୍କିତ ସର୍ବଜନ

ନିର୍ଭୟ ଆଶିଷ ଦିଅ ଗୋ ମାତ ।

ଉପରେ ତୁ ଦିଶୁ ଭୟଙ୍କରୀ ମାଲୋ

ହୃଦୟଟି ତୋର ନରମ ଭାରି

ଦୟାମୟୀ, ସ୍ନେହମୟୀ ମୋ ମାଆଲୋ

ଶୁଭଙ୍କରୀ ତୁ ତ ବିଶ୍ୱସୁନ୍ଦରୀ ।

ତୋ ଦିବ୍ୟ ଆଶିଷ ଫୁଟାଉ ଲୋ ହସ

ପ୍ରତିଟି ଦୁଃଖୀର ଦୁଇ ଓଠରେ

ଅପସରି ଯାଉ ଅଭାବ,ସନ୍ତାପ

ମଧୁମୟ ହେଉ ସଂସାର ବାରେ ।