ଇଟା ତ ଜୀବନ୍

ଛୁଆଟେ ହେଇ ଯେଭେ ମୁଇ ଥିଲି, 

ଦୁଖ ବଲି କାଣା ଜାନି ମୁଇଁ ନାଇ । 

ସବୁ ତ ଅଛେ ମୋର୍ ପାଖେ ଖୁସି, 

ହେଲେ ହସବାର୍ ଲାଗି ସମିଆ ଟିକେ ନାଇଁ। 

ଦଉଡାଧୁପା ହେଇ ମୁଇ ଜୀବନ ଜିଁଇଲି,

ହେଲେ ନିଜର୍ ଜିଇିଁବାର୍ ଲାଗି ସମିଆ ଟିକେ ନାଇଁ । 

ସୋର୍ ପଡୁଛେ ଆଜି ମାଁ ର କଥାନି , 

ହେଲେ ପାଖ କେ ତାର୍ ଯିବାର ଲାଗି ସମିଆ ଟିକେ ନାଇଁ । 

ଆଏଖ ନୁ ମୋର୍ ନିଦ୍ ତ ଅଛେ, 

ହେଲେ ଶାନ୍ତି ରେ ସୁଇବାର୍ ଲାଗି ସମିଆ ଟିକେ ନାଇଁ । 

ନିଜର ଦୁଖ କାହାକେ ହେଲେ କହେମି, 

ଇନ ତ କାନ୍ଦବାର୍ ଲାଗି ମୋର୍ ସମିଆ ଟିକେ ନାଇଁ । 

ନି ଜାନି ଇଛେନ୍ କେନ୍ ଆଡେ ମୁଇଁ ଯିମି, 

ହେଲେ ଦିନେ ତ ମୁଇଁ ନିଶ୍ଚେ ମରମି ।