ହୃଦୟ ଭାଙ୍ଗିବାର ବେଳ

ମୁଠାଏ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି

ଛଳନାର ଅନେକ ସାଞ୍ଚିସ୍ତୁପ

ଗଢିପାରୁ ତୁ ।

ସପନର ରଙ୍ଗୀନୀ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

ପ୍ରେମର ନିଚ୍ଛକ ପ୍ରତିଛବି

ଆଙ୍କିପାରେ ମୁଁ ।

ହେଲେ ମଧ୍ୟ 

ପ୍ରତାରଣା ପରିହାସ କରେ

ପ୍ରେମ ମିଥ୍ୟାର ପ୍ରତୀକ ।

ଲିଭିଯାଏ 

ସମାଧିସ୍ଥ ହୋଇଯାଏ

କୋଟି କୋଟି ଆଶାର ଆଲୋକ ।

ଦଦରା ହୃଦୟଟି

ଅବିଶ୍ବାସର ପାହାରରେ

ମାଟିରେ ପଡ଼ିରହେ ପ୍ରତିଥର । 

କାହା ସ୍ପର୍ଶରେ ହୁଏତ 

ଜୀବନ୍ତ ହୋଇ ପାରିଥାନ୍ତା

କିନ୍ତୁ ମାଟିକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରେ ।

ମିଳେ ନାହିଁ ଆଶ୍ବାସନା

କି କାହାର ସାନ୍ତ୍ବନା

ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ବାସ ଛାଡି 

ଶୋଇଯାଏ ମାଟିରେ

ଶୂନ୍ୟ ଠୁ ଶୂନ୍ୟ ଲାଗେ 

ଆକାଶର ବକ୍ଷେ 

ପାଲଟିଯାଏ ମାଟିର ମଣିଷ ।