ହଁ ସେ ବୋଉ

ହଁ ସେ ବୋଉ !

ବୋଉ ବୋଉ ବୋଲି ଯାହାକୁ ଡାକୁଛି ,

ସବୁଠୁ ମିଠା ସେ ଦୁଇଟି ଅକ୍ଷର କହୁଛି ,

ସେ ଦୁଇଥିରେ କେତେ ଅମୃତ କିଏ ସତେ ବୋଳିଛି ,

ଏକ ଅଦ୍ୱିତୀୟ ସୃଷ୍ଟି ମହାପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ହୋଇଛି ।।

ଗର୍ଭ ବେଦନା କଷ୍ଟ ଜାଣିକି ନଅମାସ ସାଇତିଛି ,

ମୃତ୍ୟୁ ଶଯ୍ୟାରେ ଶୋଇକି ଏ ଦୁନିଆଁ ଦେଖେଇଛି ,

ଛାତିଚିରି କ୍ଷୀର ଦେଇ ଜୀବନ ସେ ରଖିଛି ,

ଛୁଆଟି ବେଳରୁକାଖେଇ କୋଳେ ବଡ଼ ନକରିଛି ।।

ଟିକିଏ ବି ହେଉ ଦୁଃଖ ନିଏ ମୋ ମଥାରୁ ସବୁ କାଢି ,

ସହି ସେ ପାରେନା ସନ୍ତାନର ଟିକେ ଦୁଃଖ ଘଡଘଡି ,

ନିଜେ ଉପାସେ ଥାଇ ଜହ୍ନ ଦେଖାଇ ଖୁଆଇ ମୁଁ ବଢିଛି ଆଜି ,

ନିଦ ନ ଆସିଲେ ଧୋବାୟାଗୀତରେ କେତେ ଶୁଆଇଛି ।।

ଅଝଟପଣ ଦେଖିକି ମିଛେଯାଏ ରାଗି ପୁଣି କରବେ ଋଷି ,

ଯେତେ ଡର ଆସିଲେ ପଣତତଳେ ଦିଏ ଘୋଡାଇ ,

ତା ଆଦରର ହାତ ମଥାରେ ରହିଲେ ଡର ଭୟ ଯାଏ ଉଭେଇ ,

ତା ସ୍ନେହ ମିଶା ଆଖି ‌ଉପରେ ପଡ଼ିଲେ ଜଗତ ମୁଁ ଜିତଇ ।।

ତା କାଖରେ କାଖ ହୋଇ ଅନେକ ଜହ୍ନମାମୁଁ ଦେଖିଛି ,

ଆଜି ହେଲେ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଜହ୍ନ ଜୋଷ୍ଣାରେ ସେ ଖୁସି ଏଯାଏଁ କଣ ପାଉଛି ,

ତାର ହାତ ରନ୍ଧା ମଣ୍ଡାଆରିଶା ପିଠା ଶାଗ କ୍ଷୀରି କେତେ ଖାଇଛି ,

ହେଲେ ସେ ସୁଆଦ କାହୁଁ ଏ ପଲଉ ଚିଲି ପନିରରେ ପାଉଛି ।।

ସେ ତ ବୋଉ ,

ମୋ ବୋଉ

ସୁଝିନି କି କେବେ ସୁଝି ପାରିବିନି ତା ଋଣ ଆଉ

ସେ ମୋ ଚିର ନମସ୍ୟା ବୋଉ