ହେଉ ଜଗତ କଲ୍ୟାଣ

ଆହେ ଭଗବାନ କରୁଛି ଜଣାଣ 

ଶୁଣ ବାରେ ଦେଇ ମନ 

ତୁମ ପାଦ ତଳେ ସମର୍ପିଲି ପ୍ରଭୁ

ମୋର ଏ ତୁଚ୍ଛ ଜୀବନ ,

ତୁମେ ତ ଗଢିଛ ସୁନ୍ଦର ଏ ବିଶ୍ଵ

ସରଗ ସୁଷମା ଭରି

ମିଳିମିଶି ପ୍ରଭୁ ରହୁଥିଲେ ସବୁ

ହୃଦେ ତୁମ ନାମ ଧରି ,

ତୁମରି ଆଦେଶେ ଆତ-ଯାତ ହୋଇ

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦିଅନ୍ତି ପ୍ରକାଶ

ଋତୁ ଆସେ ପୁଣି ଋତୁ ଯେ ବଦଳେ

ବଦଳେ ନିଶି ଦିବସ ,

ତୁମେ ପରା ପ୍ରଭୁ ଗଢିଛ ସଂସାର

ଅଟ ବିଶ୍ଵର ନିୟନ୍ତା

ସବୁ ପ୍ରାଣୀଙ୍କର ଭାଗ୍ଯର ଦଉଡ଼ି 

ତୁମ ହାତେ ପରା ବନ୍ଧା ,

ତଥାପି କାହିଁକି କୁହ ହେ ମୁରାରୀ

ଭକ୍ତଙ୍କ ଡ଼ାକ ନ ଶୁଣ !

ପାଷାଣର ସମ କର ଅଭିନୟ

କାହିଁ ଗଲା ତୁମ ମନ !

ତୁମେ ଗଢିଥିଲ ଏ ବିଶ୍ଵ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ 

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଭାବ ନେଇ

ଏବେ ଦେଖ ପ୍ରଭୁ ଏଇ ଦୁନିଆଁରେ

ସ୍ନେହ ପାଇଁ ସ୍ଥାନ ନାହିଁ,

କେମିତି ସହୁଛ ଆହେ ଭଗବାନ 

ଦେଖି ଏ ଧରାର ରୂପ 

ଅନ୍ତର ତୁମର କାହିଁ ଆନ୍ଦୋଳିତ 

ହେଉନାହିଁ ବିଶ୍ଵରୂପ !

ଯେଉଁଠି ଦେଖୁଛି ସେଠି ଖାଲି ଦୁଃଖ 

ଈର୍ଷା, ହିଂସା ଅଛି ଭରି

ଆତୁର ନୟନେ ଭକତ ଡ଼ାକୁଛି

ତ୍ରାହି କର ଆହେ ହରି ,

ଆହେ କୃପାସିନ୍ଧୁ ଦୀନ-ଜନ ବନ୍ଧୁ

ହୁଅ ହେ ତୁମ୍ଭେ ସଦୟ 

ଦୁଃଖ ଦୂର କର ହେ ଜଗଦୀଶ୍ଵର 

ଦୂର ହେଉ ମିଛ ଭୟ

ମୋ ଜୀବନୁ ସବୁ ସୁଖ ଫେଡ଼ି ପ୍ରଭୁ

କର ଜଗତ କଲ୍ୟାଣ 

ଶାନ୍ତି-ମୈତ୍ରୀ-ଭକ୍ତି ବିରାଜୁ ଜଗତେ

ହର ସବୁରି କଷଣ 

ଶେଫାଳୀର ସମ ଫୁଟି ଝରିଯିବି

କରିବିନି ମନ ଉଣା 

ପ୍ରାଣୀଙ୍କର ଦୁଃଖ ହର ପୀତବାସ

ଏତିକି କର କରୁଣା

ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଆରତ ଦୁଃଖ ଅପ୍ରମିତ

ଦେଖୁ ଦେଖୁ କିବା ସହୁ !

ମୋ ଜୀବନ ପଛେ ନର୍କେ ପଡ଼ିଥାଉ

ଜଗତ ଉଦ୍ଧାର ହେଉ,

ପ୍ରଜ୍ଜ୍ୱଳିତ ହେଉ ପ୍ରଶାନ୍ତି ପ୍ରଦୀପ

ସବୁରି ହୃଦ ମନ୍ଦିରେ

ମାନବିକତାର ମହନୀୟ ସ୍ପର୍ଶେ

ହିଂସା ଦ୍ଵେଷ ଘୁଞ୍ଚୁ ଦୂରେ ,

ଦୂର ହେଉ ଯେତେ ଯାତନା, କଷଣ

ଦୂର ହେଉ ଭୟ ଭ୍ରାନ୍ତି

ଦୂର ହେଉ ଅମାବାସ୍ୟା ଅନ୍ଧକାର 

ଜଳିଉଠୁ ଦିବ୍ୟ ଜ୍ୟୋତି ।