ହେ ମୋର ପରମ ମିତ୍ର

ପର ଉପକାର କର ବା ନ କର

   ଅପକାର କର କିଆଁ ?

ପରୋପକାରୀର ମହତପଣକୁ

   ଈଶ୍ୱର ହୁଅନ୍ତି ସାହା !!

ଈଶ୍ୱର ଆଖିରେ   ସ୍ନେହଝର ଝରେ

    ପରୋପକାରୀଙ୍କ ପାଇଁ ।

ନିତ୍ୟ ନିବାସରେ ସତ୍ୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ

    ଢାଳନ୍ତି କୃପା ସଜେଇ ।।

    

ମିଛ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି   ଦେଉଛ କାହିଁକି

   କେବେ କି ମୁଁ ମାଗିଥିଲି ?

ସତ୍ୟ ବଚନକୁ ଖୋଜି ଖୋଜି ଆଜି

   ବନ୍ଧୁହୀନ ହୋଇଗଲି !!

ତୁମ ବନ୍ଧୁତାର  ବାଚକ ପୃଷ୍ଠାରେ

   ବଦାନ୍ୟତା ଭରିଥିଲା ।

ହୁଏତ ଅଜଣା  ଅଚିହ୍ନା ସ୍ୱାର୍ଥରେ

   ତା' ଆତ୍ମା ମଉଳିଗଲା ।।

ଯୁଗ ବଦଳୁଛି  ବଚନ ବଜାରେ

   ବଚନ ବି ହୁଏ ଶସ୍ତା ।

ମିଛ ବଚନକୁ  ଭରସା କରି ମୁଁ

   ହେଲି ସହରେ ହୀନସ୍ତା ।।

ବଚନ ବି ତୁମ ଏଡ଼େ ଯାଦୁକରୀ

   ଅସତ୍ୟ କି ଅର୍ଦ୍ଧସତ୍ୟ ।

ଜାଣି ତ ହୁଏନି ତା' ରଙ୍ଗ ରାଗିଣୀ

   ଛଦ୍ମବେଶେ ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ !!

ନିଖୁଣ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ     ପ୍ରିୟ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି

   ଥିଲା ମାତ୍ର ମୋର ଆଶା ।

ଭରିଦେଲ ତୁମେ ମୋ' ସରଳ ପଣେ

    ନିଷ୍ଠୁର ନଗ୍ନ ନିରାଶା !!

ତୁମକୁ କେବେ ମୁଁ ଦେଇ ତ ନଥିଲି

     ବନ୍ଧୁପଣରେ ଜହର !

ଜାଣି ମୁଁ ପାରୁନି  ଆମ ବନ୍ଧୁତାରେ

    ଲାଗିଲା କାହା ନଜର !!

ବିଶ୍ଵାସରେ ଥାଏ ଅଖଣ୍ଡ ଭରସା

   ପ୍ରତୀକ୍ଷା ତ ଅନିବାର୍ଯ୍ୟ ।

କିଛିଟା ପ୍ରତୀକ୍ଷା ଲୁହ ଦିଏ ସିନା

  ହୁଏ ନାହିଁ କୃତକାର୍ଯ୍ୟ !!

ପ୍ରତୀକ୍ଷା ପରେ ବି ଆତ୍ମରକ୍ଷା ପାଇଁ

    ମଣିଷ ଦୃଢ଼ସଂକଳ୍ପ ।

ଆଗକୁ ରହିଛି ପେନ୍ଥା ପେନ୍ଥା କର୍ମ

    ପକ୍ୱ ବା ଅପରିପକ୍ୱ !!

କର୍ମ ତ କରିବି  ପ୍ରତୀକ୍ଷା କରିବି

    ତୁମ ପ୍ରତ୍ୟାବର୍ତ୍ତନକୁ ।

ହୁଏତ ସାଫଲ୍ୟ ଅବା ବିଫଳତା

   ଲଭି ହେବି ମୁଁ ତ୍ରିଶଙ୍କୁ ।।

ତୁମ ଆଦର୍ଶରେ  ତୁମ ଚଲାପଥ

   ହେଉ ବନ୍ଧୁ କୁସୁମିତ ।

ମୋ' ଚଲାପଥ ତ ସୁଗନ୍ଧବିହୀନ

   ବରଂ ହେଉ ଅଭିଶପ୍ତ ।।

ମୋ' ଜୀବନ ଏକ  ଭିନ୍ନ ବଳୟର

     ପ୍ରାମାଣିକ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ।

ସୁଖ ସମୃଦ୍ଧିର    କାମନା କରୁଛି

    ହେ ମୋର ପରମ ମିତ୍ର !!