ହେ କଳାଠାକୁର

ହେ କଳାଠାକୁର ବଳିଆର ଭୁଜ 

ରତନ ଚିତା ଯେ ଉଠୁଛି ଝଟକି  

ଦୟଣାର ଚୂଳ ତୁଳସୀର ମାଳ

ଗଳେ ଲମ୍ବଇ ଫୁଲ ଭଳିଭଳିକି ।

ଶ୍ରୀମୁଖର ଶୋଭା ଅତି ମନଲୋଭା 

ଦିଶେ ସତେ କିବା ପୁନେଇଁର ଚାନ୍ଦ  

ରଙ୍ଗ ଅଧରରୁ ପଡ଼ୁଅଛି ଝରି 

ମନ୍ଦମନ୍ଦ ସେ ତ ହସ ମକରନ୍ଦ ।

କେଡ଼େ ଶୋଭାବନ୍ତ ଦିଶୁଛ ସାମନ୍ତ

ରତ୍ନ ସିଂହାସନେ ବିଜେ ହୋଇକରି  

କଞ୍ଜ ବଦନକୁ ଚାହିଁ ଦେଲେ ବାରେ 

ମନ ମୋହର ତ ଉଠୁଛି ଶିହରୀ ।

ହେ ନୀଳାଚଳିଆ କହିଦିଅ ଥରେ 

ଚାହିଁ ଦିଅ ବାରେ ଚକାନୟନରେ  

ତୁଟିବ ସନ୍ଦେହ ମୋ ମନ କନ୍ଦରେ 

ନ ରହିବ ଦୁଃଖ ଏହି ଜନମରେ ।

କୋଟି ଭକତର ଆଖି ଲୁହ ଝରେ 

ତୋ ଆଖିରେ କେବେ ଝରେ ନାହିଁ ଲୁହ  

କାହିଁକି କାଳିଆ ତୋ ଆଖିରେ ଚାହିଁ 

ମୋ ଆଖିରେ ବହେ ଲୋତକର ସୁଅ ।

ତୋ ମନ ଗହନେ ଜାଣେ ନାହିଁ ମୁହିଁ 

ଭାବୁକିରେ ସଦା ଭକତର ପାଇଁ  

ମୋ ମନ ଅନ୍ତରେ ହେ କଳାଠାକୁର 

ଭାବୁଥିବି ତୋତେ ଚିରଦିନ ପାଇଁ ।