ହେ ଦେବୀ

ହେ ଦେବୀ ,

ପ୍ରତିଥର ଏଇମିତି ଆସ ଶରତର ହାତ ଧରି, କାଶତଣ୍ଡୀର ପାଟଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧି

ଶୀତଳ ସୁରଭିର ଭୁରୁଭୁରୁ ବାସ୍ନା ନେଇ ,

ଘନ ମେଘମାଳାର ମୁକୁଳିତ କେଶ

କୁଙ୍କୁମ ଅଳତା ବୋଳା ରକ୍ତିମ ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତର

ପ୍ରସାଧନରେ ସଜ୍ଜିତ ସେ ବେଶ ,

ହେ ଦେବୀ ,

ସ୍ବର୍ଣ୍ଣ ଆଭୂଷଣେ ବିମଣ୍ଡିତ 

ଖଡ୍ଗ ଖର୍ପରରେ ଆଚ୍ଛାଦିତ ତୁମ ଦଶଭୁଜା

ତଥାପି ଓଷ୍ଠଧାର ମନ୍ଦହାସେ ପ୍ରକମ୍ପିତ ,

ଜନନୀ ଜାୟା ଦୁହିତା ହିତେ

ସଂକଳ୍ପର ଅମୋଘ ଅସ୍ତ୍ର ବଜ୍ରନାଦ କରେ

ଆର ଥରକୁ ଏକ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ପୃଥିବୀର

କିନ୍ତୁ ......

ସେ ଅଭିଳାଷ ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୁଏ ଦିବାସ୍ଵପ୍ନରେ ,

ହେ ଦେବୀ ,

ମହିଷାସୁର ଏବେ ପୁନର୍ଜନ୍ମ ଲଭିଛି

ତା ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଥିବା ଦର୍ପ ଗୁଡିକୁ ଯୋଡିଦେଇ

ଏକ ସନ୍ଦିଗ୍ଧ ଅମରତ୍ଵ ପ୍ରାପ୍ତି ଆଶାରେ

ତାକୁ ପାରିବ ଯଦି ଜାଳିପୋଡି ପାଉଁଶ କର

ସେଇ ଟହଟହ ରକ୍ତିମ ଚକ୍ଷୁର ଜ୍ବାଳାରେ ,

ଗତ ପାର୍ବଣରେ ବାକି ଥିବା ସ୍ବପ୍ନ ସବୁକୁ

ଉଜ୍ଜୀବିତ କରି ଭରିବ କି ମୁଠାଏ ଆତ୍ମବିଶ୍ବାସ 

ନାରୀର ହଜିଯାଇଥିବା ଦମ୍ଭରେ....,

ହେ ଦେବୀ ,

ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦିଅ ଏଇ ପାର୍ବଣରେ 

ଆଉ ଏକ ପୃଥିବୀର ଆବିର୍ଭାବ ହେବ

କାମନା ଯାତନା ଲାଞ୍ଛନା ରହିତ

ଆସ୍ଥା ବିଶ୍ବାସର ଧର୍ମରେ ବଳବତ୍ତର ରହିବ,

କୁରୁସଭାରେ ନାରୀ ଆଉ ବିବସନା ନହେବ

ପବନରେ ଆଶଙ୍କା ବହୁନଥିବ ,

ତୁମେ ତେବେ ବି ଆସୁଥିବ

ହେଲେ ମୁଖରେ ପ୍ରତିଶୋଧର ବହ୍ନି ନଥିବ

ମହୀରେ ପ୍ରତାରଣାର ଚିହ୍ନ ନଥିବ 

ଦିଅ ମୁଠାଏ ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ଚେତନା

ଏଠାରେ ଭୋକର ସଂଜ୍ଞା ବଦଳିବ ।।