ହାତ ବଢେଇଦେଲେ ସ୍ୱର୍ଗ

ଶତ ଚେଷ୍ଟା କରି

ଜୀବନକୁ କ'ଣ ଟିକେ ଦେଖିହେଲା ?

କାନ ପତେଇ କ'ଣ ଶୁଣିହେଲା

ଜୀବନର ସ୍ୱର ?  

କଳକଳ ଛଳଛଳ ହେଇ

ବୋହି ଯାଉଥିବା

ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ ଟିଏ ଜୀବନ,

କେତେବେଳେ ହସାଇ ଦିଏ ତ

କେତେବେଳେ ଛଟପଟ କରୁଥାଏ I

ପଦେ କଥାରେ ଜଳୁଥାଏ,

ଜାଳି ଦେଉଥାଏ ତମାମ ଆୟୁଷ I

ନିଜ ଅଜାଣତରେ

ନିଜ ସହ ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଥିବା

ଜୀବନକୁ ମୋର ବୋଲି କହିବାକୁ

ଯୁ ମୋର କାହିଁ ? 

ହଜି ଯାଉଥିବା ସତ୍ତାଟିଏ

ଏବେ ବି ଖୋଜୁଛି ନିଜକୁ I

ଏମିତି କାହିଁକି ? 

କିଏ ବା ଉତ୍ତର ଦେବ

ମୁଁ ତୁମେ ନା ସେମାନେ

ଅଦେଖା ଅଶୁଣା ଅଜଣା

ମୃତ୍ୟୁ ବୋଧେ ଶ୍ରେୟସ୍କର I