ଗୁରୁଙ୍କ ମହିମା

ସୁପ୍ରାଚୀନ କାଳୁ ସଭ୍ୟତା ସଂସ୍କୃତି

ଗୁରୁ ମହିମା ରେ ଭରା

ଅତୀତେ ଭାରତେ ନିତ୍ୟ ଅବିରତେ

ଢାଳୁ ଥିଲେ ଜ୍ଞାନ ଧାରା ।

ସୂର୍ଯ୍ୟ ସମ ସର୍ବେ ପ୍ରକାଶ ସଂଚାରୀ

ବିଦୂରିତ ଅନ୍ଧକାର

କରି ଜ୍ଞାନାଲୋକେ ସୁଦିବ୍ୟ ମୟୂଖେ 

ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ ଭାସ୍ୱର ।

ସାଂସ୍କୃତିକ ଭାବ ଅତୁଳ ବିଭାବ 

ଅନୁଭବ ଅନୁଭୂତି

ଗୁଣ ଗାରିମା ଓ ଅତୁଳ ସାମର୍ଥ୍ୟେ

ରଚି ଯାଇ ଛନ୍ତି କୀର୍ତ୍ତି ।

କେତେ ଯେ ଆଦର୍ଶ ଉତ୍ତମ ସୁଶିଷ୍ୟ

କରି ଗଲେ ସେ ନିର୍ମାଣ

ଗୁଣାବଳି ଦାନ ମୂଲ୍ୟବୋଧ ଶିକ୍ଷା

ଥିଲା ଯାହାଙ୍କ ପ୍ରଧାନ ।

ବଶିଷ୍ଠ ବାଲ୍ମୀକି ବ୍ୟାସ ମହା ଋଷି 

ପରାଶର ବିଶ୍ଵାମିତ୍ର

ପର୍ଶୁରାମ ଗୁରୁ ଜୈମିନି ପ।ଣିନି

ବାତ୍ସାୟନ କାମ ସୂତ୍ର ।

ସାନ୍ଦିପନି ମୁନି ଦ୍ରୋଣାଚାର୍ଯ୍ୟ ପୁଣି

ଶାକ୍ୟ ସିଂହ ମହାବୀର

ଚାଣକ୍ୟ ସୁଶୃତ ବିହ୍ଲଣ ମମ୍ମଟ

ସେ ପ୍ରାଚୀନ ଭରତର ।

ଶିଷ୍ୟ ଙ୍କ ଆଦର୍ଶ କର୍ଣ୍ଣ ଉପମନ୍ୟୁ

ଅଭିମନ୍ୟୁ ଆଦି ବୀର

ଦୁଶା ଓ  ଯୁଧିଷ୍ଟି ଅର୍ଜୁନ ଶିଖଣ୍ଡି

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଶିଷ୍ୟ ଗୁରୁଙ୍କର ।

ଜୟଦ୍ରଥ ଅଶ୍ଵତ୍ଥାମା ଏକଲବ୍ୟ

ଶିଷ୍ୟଙ୍କ ଆଦର୍ଶ ସର୍ବେ

ସାଧି ଯାଇଛନ୍ତି କାର୍ଯ୍ୟ ଧାରା ଯେତେ

ଆପଣାର ଅନୁଭବେ ।

ଆରୁଣୀ ଆଦିଙ୍କ ବଳିଦାନ ଗାଥା

ଦିଅଇ ନବ ଉତ୍ସାହ 

କିନ୍ତୁ ଆଜି ସବୁ ଅତୀତ ଓ ଉତ୍କର୍ଷ୍ୟ

ଘଟିଅଛି ଅବକ୍ଷୟ ।