ଗୁରୁ

ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାର କରିଥାନ୍ତି ଦୂର

ଜ୍ଞାନର ଆଲୋକ ଜାଳି

ଅବାଟରୁ ସିଏ ବାଟକୁ ଆଣନ୍ତି

ଦେଇ ପୁଣି ମିଠା ଗାଳି ।

ଛାଇ ପରି ସଦା ପାଖେପାଖେ ରହି

ଦେଖାଇ ଦିଅନ୍ତି ବାଟ

ବାପାମାଆ ପରି ଆକଟ କରନ୍ତି

ହୃଦେ ଧରି ଜ୍ଞାନ ଛାଟ ।

ବିଦ୍ୟାଳୟ ରମ୍ୟ ଉପବନେ ସିଏ

ଦାୟିତ୍ବସଂପନ୍ନ ମାଳୀ

ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ତାଙ୍କ ସେବା ଯତନରେ

ଫୁଟିଥାନ୍ତି ଭଳିଭଳି ।

ତାଙ୍କରି କୋମଳ ପରଶରେ ସିନା

ଶିକ୍ଷାର କୁସୁମ ଫୁଟେ

ଭୂମିରୁ ଭୂମାକୁ ଦିଗ ଚହଟାଇ

ସୁବାସ ତାହାର ଛୁଟେ ।

ସଳିତାଟେ ଭଳି ନିଜେ ଜଳିଜଳି

ଫୁଟାନ୍ତି ମଣିଷ ଫୁଲ

ହସିହସି ସଦା କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରନ୍ତି

କିଏ ହେବ ତାଙ୍କ ତୁଲ ।

ତାଙ୍କରି ଚରଣେ ଢାଳିଦିଏ ଦେଶ

ଭକତିର ଫୁଲ ହାର

ଗୁରୁଦେବ ବ୍ରହ୍ମା, ଗୁରୁଦେବ ବିଷ୍ଣ 

ଗୁରୁଦେବ ମହେଶ୍ବର ।