ଗୋମାତା

କାମଧେନୁ ରୂପେ ବଶିଷ୍ଠ ଦେବର୍ଷି ରଖିଥିଲେ ତୋତେ ନେଇ,

ବିଶ୍ଵାମିତ୍ର ଋଷି ମନ ବଳାଇଲେ

ତୋତେ ନେଇ ଯିବା ପାଇଁ ।

ତୁ ମାତ ଗୋମାତା ଜଗତ ବିଦିତା

ମାୟାରେ ଯୁଦ୍ଧ ରଚିଲୁ,

ପରାସ୍ତ ହୋଇଣ ଚାଲିଗଲେ ଋଷି

ନାମ ରହିଛି ସେ କାଳୁ ।

ଗୋମାତା ବୋଲିଣ ପୂଜନ୍ତି ସମସ୍ତେ

ତୁ ଅଟୁ ଜଗତ ମାଆ,

ମାଆ ଠାରୁ ବଡ଼ ସମ୍ଭାଲୁ ସଂସାର

ଅମର ହୋଇଲା ନାଆଁ ।

ଚାରୁଶୀଳା ତୁହି ଜଗତ ମୋହିନୀ

ଜଗତ ପାଲୁଛୁ ତୁହି,

ସ୍ତନରୁ ତୋହର ଝରଇ ଅମୃତ

ଉଦ୍ଧାରିବା ପାଇଁ ମହୀ ।

ଚତୁର୍ୟୁଗେ ତୁହି ପୂଜା ପାଉଅଛୁ

ଗୋମାତା ନାମକୁ ବହି,

ଦେବ ଓ ଦାନବ ନର ଓ କିନ୍ନର

ସଭିଙ୍କୁ ପାଳୁଛୁ ତୁହି ।

ଚତୁଷ୍ପଦ ତୁହି କାମଧେନୁ ହୋଇ

ଶିବଲିଙ୍ଗେ ଢାଳୁ ଖିର,

ମହିମା ଅପାର କି ବର୍ଣ୍ଣିବି ମୁହିଁ

ଜଗତେ ଜାଣନ୍ତି ନର ।

ଅନାଥ ଶିଶୁର ମାତା ତୁହି ହେଉ

ବଞ୍ଚାଉ ଅମୃତ ଦେଇ,

ସେ ଅମୃତ ଝର ଦେବ କାର୍ଯ୍ୟ ଲାଗେ

ମହିମା ତୋ'ର ଅପାର ।

ତୋହର ଗୋବର ପବିତ୍ର ହୁଅଇ

ଘିଅ, ଦହି, ମୂତ୍ର, ଖିର,

ଦେବ କାର୍ଯ୍ୟେ ଲାଗେ ଶୌର୍ଯ୍ୟକୁ ବଢାଏ

ସଂସାର ମଧ୍ୟରେ ସାର ।

କୃଷକର ବନ୍ଧୁ ତୁ କରୁଣା ସିନ୍ଧୁ

ନଡ଼ା ଘାସ ତୋର ଖାଦ୍ୟ,

ତୋ ଉଦରୁ ଯାତ ସୁଖାଦ୍ୟ ପଦାର୍ଥ

ଭୂଞ୍ଜିଲେ ନ ମାଡେ ବୈଦ୍ୟ ।

ତୋ ଲାଞ୍ଜ ଚାମରେ ଝାଡଇ ତାନ୍ତ୍ରିକ

ଶିଶୁଙ୍କୁ ହୋଇଲେ ଡର,

ତୋର ଚର୍ମ, ଛାଲ, ଅସ୍ଥି, ଗୋରୁଚୁନା

ସଂସାରରେ ଦରକାର ।

ଶ୍ରାବଣ ମାସର ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ତିଥିରେ

ପୂଜା ଏ ଦେଶ କରଇ,

ନମେ ତୋର ପାଦେ ଆଶିଷ ମାଆ ଦେ

ଭକ୍ତି ଭରେ ମୁଁ ଡାକଇ ।