ଗଣତନ୍ତ୍ରର ମନ୍ଦିରେ ଉଡେ ହିଂସାର ବାନା

କି' କାଳ ହେଲା ରାମ ରାଇଜେ ଦେଖ ହେ ନନା,

ଗଣତନ୍ତ୍ରର ମନ୍ଦିରେ ଉଡେ ହିଂସାର ବାନା;

ଜନତା ପାଇଁ ହୋଇଚି ଗଢ଼ା ଯେଉଁ ମନ୍ଦିର,

ସେଇ ମନ୍ଦିର କିମ୍ପାଇଁ ଆଜ ଦୁର୍ଦ୍ଦିନେ ଘୋର ।

ଚାହେଁ ଜନତା ଶୁଣ ହେ ନେତା ଦିଅ ଉତ୍ତର,

ତବ ପାଶେ କି' ଅଛି ଉତ୍ତର ଏ ଜନତାର;

ଯେ ଦେଶ ଜନ ବିଶ୍ୱେ ଦେଖାଏ ଅହିଂସା ପଥ,

ସେ ଦେଶେ ତାର ସଂସଦେ ଆଜ ହିଂସା ବହୁତ।

ଜନତା ପାଶେ ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ଯେ ହୁଅଇ ଠିଆ,

ଜନ ମଙ୍ଗଳ କରମ ଲାଗି ତା' ମୂଳଦୁଆ;

ସେହି ତ ଆମ ବାସ୍ତବ ନେତା ଏଇ ମୋ ଦେଶେ,

ଯା'ଲାଗି ଜନ ତୋଷଇ ମନ ସଦା ତା'ପାଶେ।

ଗାନ୍ଧୀ, ସୁଭାଷ, ନେହେରୁ, ଶାସ୍ତ୍ରୀ, ବଲ୍ଲଭ ଭାଇ

ଉତ୍କଳମଣି, ମଧୁସୂଦନ କେତେ ଯେ କାହିଁ;

ଏମନ୍ତ ନେତା ଜଗତଜିତା ଏଦେଶେ ମୋର,

ତିଳେ ବି ତୁହି ଶିଖିନୁ କାହିଁ କିଆଁ କୁମର ।

ସଂସଦେ ଯହିଁ ଜନତା ପାଇଁ ହୁଅଇ ସଭା,

ନେତା ଆଚର ଦେଖି ଜନତା ହୁଅଇ କାବା;

ଶାସକଠୁଁ ଯେ ବିରୋଧୀ ଯାଏଁ କରନ୍ତି ପାଲା,

ଏସବୁ ପାଇଁ ସଂସଦେ ତହିଁ ପଡଇ ତାଲା।

ଜନତା ଶୁଳ୍କେ ପାଉଚ ଭତ୍ତା ଶୁଣ ହେ ନେତା,

ଯାଉଛ ଭୁଲି ଜୀବନେ ତୁମେ କିଆଁ ଏ କଥା;

ନିମିଷେ ପାଇଁ ହୁଅଇ ଯହିଁ କେତେ ଯେ ବ୍ୟୟ,

ଆପଣା ସ୍ୱାର୍ଥ ହାସଲ ପାଇଁ ଦେଶର କ୍ଷୟ।

ପହିଲି କାମ ସଂସଦେ ତୁମ ଜନତା ଅଳି,

ସେ କଥା ଭୁଲି ଆପଣା ସ୍ୱାର୍ଥେ ବଢ଼ଇ କଳି;

କହ ହେ ନେତା, ଏ କି' ବାରତ୍ତା ଦେଉଚ ତୁମେ,

ତିଳେ ବି କ୍ଷମା ମିଳିବ ନାହିଁ ଜନତା ଧାମେ।