ଘର ଚଟିଆ

ସବୁଠାରୁ ଛୋଟ ପକ୍ଷୀଟିଏ ସେହି

ତାର ବୁଦ୍ଧି ବିଦ୍ୟା ସମାନ କେ ନାହିଁ

     ଟିକି ଟିକି ଥଣ୍ଟେ ତାର

ଗୁନ୍ଥି ବସାଟିଏ  ଚାଳେ ବାନ୍ଧି ଦିଏ

      ଝୁଲୁଥାଏ ନିରନ୍ତର ।

ଟିକି ଟିକି ଡେଣା ବଳ ଅକଳନା

ଗତିରେ ବିଜୁଳି କେବେବି ପାରେନା

     ଉଡ଼ିଯାଏ ଫୁର କିନା

କିଚିରି ମିଚିରି   ଶବଦ ସେ କରି

     ମନ ହରି ନିଏ ସିନା ।

ଟିକି ଥଣ୍ଟେ ତାର ଟିକି ପୋକ ଜୋକ

ଖୁମ୍ପି ଖାଉ ଥାଏ  ବୁଲି ଚଉ ପାଖ

    ବେଙ୍ଗ ପରି ଡେଇଁ ଡେଇଁ

ତୀକ୍ଷ୍ଣ ଦୃଷ୍ଟି ତାର  ଥାଏ ଚାରି କର

    ହେଉ ଥାଏ ଚାଇଁ ଚାଇଁ ।

ଟିକି ଚଢ଼େଇଟି  ଛୋଟ ସଂସାରଟି

ନିଜେ ହାତେ ଗଢେ ନିଜ ସଂସାରଟି

    ବୋଝ ହୁଏନି କାହାର

ଅଳସ ପଣକୁ  ନିଏନି ପାଖକୁ

    ଖୁସିରେ ଗଢେ ସଂସାର ।