ଘର ବାହୁଡା

ପାଂଚଶହ ମାଇଲ ପାର ହୋଇଗଲି

ଦିଶିଲାଣି ମୋର ଗାଁ

ପଥ ଚଲା କଷ୍ଟ ଭୁଲି ମୁଁ ଯାଇ ଛି

ମନେ ପଢେ ମୋର ମା ।

କାହାକୁ କି ଦୋଷ ଦେବି ଲୋ ଵଉ

ଵିଧାତା ମୋ କର୍ମ କଲା

ଭାତ ଗନଡେ ପାଇଁ

ଚଉଦ ଵରଷ ଝିଅ କୁ ତୋର

ପରଦେଶୀ କରି ଦେଲା ।

ସୁନା ଧାନ କ୍ଷେତ କୁଳୁ କୁଳୁ ନଈ

ଝାଡ଼ ଜଗଂଲ ଆମ ଘର

କାଁହି ତେଲେଗାଂନା କେଉଁଠି ସୁରଟ

କିଏ ହେବ ଆପଣାର ।

ପଛରେ ପକାଇ ଏଇ ମୋର ଘର

ମୋ କିଶୋରୀ ଵେଳ

ବାପାଂକ ମୁଁହକୁ ଚାହିଁ

ଵଦଳି ଯିବ ଲୋ ଆମର ଦୁନିଆ

ସେ କଥା ତୋ ମନେ ନାହିଁ ।

ସାନ ଭାଇଟା ମୋ ମଣିଷ ହେବ ସେ

ଦାଦନ ଖଟିଵ ନାହିଁ

ସେଦିନ ଶପଥ ଭାଂଗି ଗଲା ମୋର

କେମନ୍ତ ମୁଁହ ଦେଖାଇଵି ମୁହିଁ ।

ପାରୁ ନାହିଁ ଵଉ ଏତେ କଷ୍ଟ ସହି

ପାଦ ମୋର ଉଠୁ ନାହିଁ

ଦିଶିଲାଣି ମୋର ଗାଁ

ନିରିମାଖୀ ମୁଁହ ସବୁଦିନ ପାଇଁ

ଭୁଲି ଯିବୁ ମୋର ନାଁ ।

(ଲକ୍ ଡାଉନ ରେ ଘରଵାହୁଢା ପରଦେଶୀ ର ଵାଟରେ ପ୍ରାଣତ୍ୟାଗ କରୁଥିବା ମଣିଷଂକ ପାଇଁ ପଦେ)