ଘୋଷଯାତ୍ରା

ଆସରେ ମିତ ଆସ ସଙ୍ଗାତ

ଦେଖିବା ଆସ ଗୁଣ୍ଡିଚା ଯାତ ।

ବଡ ଦାଣ୍ଡରେ ଜନ ଗହଳି

ଶଙ୍ଖ ନାଦରେ ପଡେ ଉଛୁଳି ।

 ଆଷାଢ ଶୁକ୍ଳ ଦିତୀୟା ତିଥି

ଦେଖିବ ଜଗତ ଜଗା ପୀରତି ।

ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କୁ ସାଙ୍ଗେ ଧରି

ଶ୍ରୀମନ୍ଦିରରୁ ଗଲେ ବାହାରି ।

ପହଣ୍ଡି ହେବେ ଚାରି ଠାକୁର

ଆହାକି ଦୃଶ୍ୟ କି ମନୋହର ।

ମୁଣ୍ଡେ ରଙ୍ଗଣି ଟାହିଆ ଥିବ

ଭକତ ଭାବେ ବନ୍ଧା ହୋଇବ ।

ଦଇତାପତି ଆଣେ ଝୁଲେଇ

ଘଣ୍ଟଘଣ୍ଟା ତାଳେ କମ୍ପେ ମହୀ ।

ଚାରମାଳ ରଥେ ବନ୍ଧା ହୋଇବ

ରଥେ ଡାହୁକ ଡାକ ଛାଡିବ ।

ନନ୍ଦିଘୋଷରେ ଜଗତନାଥ

 ଦେଖି ଭକତ ଟେକୁଛି ହାତ ।

ତାଳଧ୍ବଜରେ ବାବା ବଳିଆ

ଦେବଦଳନେ ସୁଭଦ୍ରା ମାଆ ।

ଲକ୍ଷେ ରାଜାର ମଉଡମଣୀ

ବିଶ୍ବ ଚକିତ ଶୁଣି କାହାଣୀ ।

କରନ୍ତି ରଥେ ଛେରାପହଁରା

ଏ ପରମ୍ପରା ଅଟେ ନିଆରା ।

ବାଟରେ ପଡେ ମାଉସୀ ଘର

ପୋଡପିଠାରେ ମନ ଜଗାର ।

ଭକ୍ତ ଭାବରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଛି

ସାଲବେଗ ପାଇଁ ଅଟକିଅଛି ।

ପତିତ ଜନ ଉଦ୍ଧାର ପାଇଁ

ମନ୍ଦିର ଛାଡି ଆସିଲ ଧାଇଁ ।

କୋଟି ଭକ୍ତଙ୍କୁ ନେଲ କୋଳେଇ

ଦୀନଜନଙ୍କ ଠାକୁର ତୁହି ।

ହେରାପଞ୍ଚମୀ ଦିନଟି ଜାଣ

ଏହି ଦିନଟି ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ପୁଣ ।

ମୀ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ରାଗି ଭାଙ୍ଗିଲେ ରଥ

ଦକ୍ଷିଣ ମୋଡ ହୋଇଲା ରଥ ।

ନବମୀର ଯେ ସନ୍ଧ୍ୟା ଦର୍ଶନ

ଦେଖି ସନ୍ତୋଷ ଭକତ ମନ ।

ବାହୁଡୁଛନ୍ତି ଜଗତନାଥ

ଏ ଘୋଷଯାତ୍ରା ବିଶ୍ବ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ।

ରଥରେ ଦେଖିଲେ ସୁନାବେଶ

କୋଟି ଜନ୍ମର ପାପ ନାଶ ।

ଅଧର ପଣା ଭଙ୍ଗା ହୋଇଲା

ନବ ଦିନର ଯାତ୍ରା ସରିଲା ।