ବର୍ଷାବର୍ଣ୍ଣନା

ବରଷା ରସାରେ ହେଲା ପ୍ରବେଶ

ସରସ ରସଦ ସୁସମାବେଶ ।

ଅସିତ ସିତ ଧୂସର ବର୍ଣ୍ଣର

ବିଚିତ୍ର ଚିତ୍ର ପ୍ରକାଶେ ଅମ୍ବର ।

ସୌଦାମିନୀ ଦାମିନୀର ମିଳନ 

ଘନଜ ନଜର ଭୀମ ଗର୍ଜନ ।

ନିର୍ଘାତ ଘାତ ପ୍ରବଳ ବରଷା

ନୀରସା ରସାକୁ କରେ ସରସା ।

ଅମ୍ବର ବରଦ ଶକ୍ର ଶାୟକ

ସାତରଙ୍ଗ ତରଙ୍ଗର ବାହକ ।

ବସୁଧା ସୁଧା ରସରେ ପୂରିତ

କୃଷିର ଶୀର୍ଷକ ହୁଏ ବର୍ଦ୍ଧିତ ।

ଉଲ୍ଲାସ ଲାସ୍ୟରେ ପ୍ରକୃତି ରାଣୀ

ବିବିଧ ଵିଧାନେ ଦର୍ଶାଏ ଠାଣି ।

ମୌସୁମୀ ସୁମିତ ଯାମିନୀ ରମ୍ୟ

ଆତପ ତପତି ବିନାଶେ କ୍ଷମ ।

ବିରହୀ ରହି ନପାରେ ପ୍ରବାସେ 

କନ୍ଦର୍ପ ଦର୍ପରେ ଫେରେ ସ୍ୱବାସେ ।

ନିର୍ଝର ଝର୍ଜର ପର୍ବତୁ ଝରେ

ତମାଳ ମାଳତୀ ମାନସ ହରେ ।

ନଳିନ ଲୀନ କ୍ରମଶଃ ସରସେ

କୁମୁଦ ମୁଦ କୌମୁଦୀ ପରଶେ ।

ଖଦ୍ୟୋତ ଦ୍ୟୋତକ ନିଶିମୁଖରେ

ଦର୍ଦ୍ଦୁର ଦୁରନ୍ତ କୁରବ କରେ ।

ଝିଙ୍କାରି କାରିତ ଝିଁ ଝିଁ ନିଃସ୍ୱନ

ସୁଷୁପ୍ତି ସୁପ୍ତିରେ ବାଧା ଉତ୍ପନ୍ନ ।

ବରଷା ରସା ପ୍ଲାବଇ ଆସାରେ

ବନ୍ୟା ନ୍ୟାସେ ଧୂଳି ଚାଷୀ ଆଶାରେ ।

ରଥରେ ଥରେ ବସନ୍ତି ମାଧବ 

ଚିତାଲାଗି ଲାଗି କୃଷି ପରବ ।

ବରଷା ରସାଇ ପାଳେ ଜଗତ

ବର୍ଷକ ସକାଶେ କ୍ଷେତ ଅକ୍ଷତ ।

ଆଦ୍ୟ ଚ୍ୟୁତାକ୍ଷରେ ବର୍ଷା ବର୍ଣ୍ଣନା

କବିକଞ୍ଜ ଜଗନ୍ନାଥ ରଚନା ।