ଗଛ

ଗଛରେ ଗଛ କେମିତି ତୋତେ

ଠାକୁର ଗଢିଛି କରି ଯତନ

   ସ୍ୱଚ୍ଛ ତୋ ମନ |0|

ପର ଉପକାର କରୁ ତୁ କେତେ

ସୁଜନ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ବେଭାର ଯେତେ

     ସହି ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ କାକର

     ଛାଇ ଦେଉ ଶାନ୍ତି ସର୍ବ ଜୀବନ |1|

ସୁଜନ ଜନଙ୍କ ଗୃହକୁ ଯାଇ

ଅତିଥି ଯେହ୍ନେ ନିରାଶ ନୁହଇଁ

   ଜୀବିକା ହେଉ ତୁ ନାରନାରୀଙ୍କ

     ଜଗତେ ସାର ତୋ ଜୀବନ ଧନ୍ୟ |2|

ତୋ ଫୁଲ ଫଳ ପତ୍ର ବକଳ

ଦାରୁ ଛାଇ ଛାଲି ପୁଣି ତ ମୂଳ

      ଭସ୍ମ ଅଙ୍ଗାର ଲାଖ କ୍ଷାର ଅଠା

      ବିମୁଖ ନ ହୋଇ କରୁ ତୁ ଦାନ |3|

ଗୃହକୁ ବାଡ଼ ତୋ ଗଛର ଡାଳ

ବାୟୁରେ ଛାଡୁ ତୋ ବଳକା ଜଳ

    ରୋଷେଇ କରୁ ଅଙ୍ଗାରକାମ୍ଳରେ

     ଶ୍ୱାସକ୍ରିୟା ପାଇଁ ତ ଅମ୍ଳଜାନ |4|

ଔଷଧ ରୂପେ ତୋର ନାନା ଅଙ୍ଗ

ସେବନ୍ତି ମାନବ ଦୂରଇ ରୋଗ

     ତୋ ତିଆରି ବଣ ଜଙ୍ଗଲ ସତ

      |ମୋହିଥାଆନ୍ତି ସର୍ବ ଜନମନ |5|

ତୋ ପାଇଁ ବରଷା ହୁଏ ସତତ

ଧନ୍ୟ ଯିଏ ପର ସେବାରେ ବ୍ରତ 

     ନିସ୍ଵାର୍ଥପର ତ ହେଲେ ତୋ ପରି

    ଇହ ପରେ ରଖି ଯଶ ସମ୍ମାନ |6|

ସଂକଳ୍ପ କରୁଚି ତୋ ପରି ହେବି

ପର ସେଵା କରି ଯଶ ରଖିବି

   ଯେଉଁ କଳାକର ଗଢ଼ିଛି ତୋତେ

    ତା ପାଦେ ମୋ ଶତ କୋଟି ନମନ |7|