ଗାଁ ମାଟିର ବାସ୍ନା

ଅଭୁଲା ମମତା ସ୍ନେହ ଭୁଲି କି ପାରିବି କୁହ

      ପାଇଥିଲି ପହିଲି ପରଶ

ପ୍ରୀତି ଭରା ମାଦକତା ଶୈଶବ ର ଚପଳତା

     ଯାଉ ଯେତେ ରଜନୀ ଦିବସ ।

ମୋ ପାଇଁ କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ସରଜି ମୃଦୁ ଝଙ୍କାର

      ମଧୁର ସେ ଶରଧା ସୁଆଦ

କୋଇଲିର କୁହୁତାନ ଉଚ୍ଛନ୍ନ କରେ ପରାଣ

      ସମ୍ମୋହିନୀ ଝିଙ୍କାରୀ ଶବଦ ।

ନୀଳ ଲେଶା ସ୍ବର୍ଗ ତଳେ ସବୁଜ ବନାନୀ କୋଳେ

       ଗିରିଗୁହା ଦିଶେ ମନୋହର

ସରୁଧାରେ ସୁନା ନଈ ସଧିରେ ଯାଉଛି ବହି

       ଲଭିବାକୁ ସାନିଧ୍ୟ ସିନ୍ଧୁର ।

ଶଗଡ଼ିଆ ଗୀତ ଗାଇ ଶଗଡ଼ ନେଉଛି ବାହି

      ଚାଷୀଭାଇ ସଙ୍ଗୀତ ଲହର

ଫେରିବାଲା କରେ ଫେରି ଭିକ୍ଷୁକ କେନ୍ଦେରା ଧରି

      ଭିକ୍ଷା ଆଶେ ବୁଲେ ଦ୍ଵାର ଦ୍ଵାର ।

ଓଳିଆ ପାଣି ସୁଅରେ କାଗଜ ଡଙ୍ଗାକୁ ଧରେ

       ଝିପି ଝିପି ବରଷାରେ ଭିଜି

ବର ଓହଳ ରେ ଝୁଲି ବଣ ବିଲ ବାଡି ବୁଲି

      ବରକୋଳି ଖାଏ ଖୋଜି ଖୋଜି ।

ବହୁଚୋରି ଖେଳ ଖେଳି ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ମେଳ କରି

      ଧରି ପୁଣି କଙ୍କି ପ୍ରଜାପତି

ଦାଣ୍ଡ ଧୂଳି ମୁଣ୍ଡେ ବୋଳି ହେଉ କେତେ କୋଳା କୋଳି

     ଭାବଭରା ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ।

ଆମ୍ବୁଲ ପଖାଳ ଭାତ ମନେ ମୋର ପ୍ରତିଭାତ

       ବଢ଼ି ଚୁରା ଦେଶୀ ପିଆଜଟି

ଗୁଲି ଡାଙ୍ଗ ଖେଳ କରୁ ବାଜି ଜିତି ପୁଣି ହାରୁ

      ମନ୍ଦିର ବେଢ଼ାରେ କାଚ ବାଟି ।

ଖେତ ଧାରେ ନଈ ପଠା ଧାନର ବିଜୁଳି ଛଟା

        କାଶତଣ୍ଡି କୁସୁମ ଫୁଟିଛି

ବେଣୀ ବନ୍ଧା ବେଣା ପାଟ ଗ୍ରାମ ପ୍ରାନ୍ତେ ଯୋଗୀ ମଠ

        ନିଆରା ସୁଷମା ପ୍ରକଟୁଛି ।

ଭଗ୍ନ ଚାରୁକଳା ଶିଳ୍ପ ବଖାଣି ଅତୀତ ଗଳ୍ପ

       ନୀରବ ଏ ଚକ୍ରବାଳ ତଳେ

ଆମ୍ବତୋଟା ତାଳବଣ ମୃତ୍ୟୁର ତୀର୍ଥ ଶ୍ମଶାନ

       ଦର ପୋଡ଼ା ଶବ ତହିଁ ଜଳେ ।

ଦିଏ ତା ଅମୂଲ ମୂଲ ଜୁଇ ଜାଇ ହେନା ଫୁଲ

        କଦମ୍ବ କାମିନୀ କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା

ଟଗର ମଲ୍ଲି ମାଳତୀ ରାଜୀବ କଇଁ କେତକୀ

        ଦେଇଛି ପାଦପ ପତ୍ରଛଡ଼ା ।

ବରଷାର ଛିଟା ବାଜି ମଗ୍ନ ମାଟି ଯାଏ ଭିଜି

         ସୁବାସିତ ଚନ୍ଦନ ପରାଏ

ଗାଆଁ ମାଟିର ବାସନା କରେ ମୋତେ ଆନମନା

         ଜୀବନରୁ ବିଷାଦ ଦୁରାଏ ।