ଗାଁ ଝୁରିଲା ମା ଝୁରିଲା

   

   ବେଶି ରୋଜଗାର ଅଧିକ ମଜୁରୀ

   ପୁଅ ଯାଇଥିଲା ଦୂରେ

   କଥା ଦେଇଥିଲା ଫେରିବ ଘରକୁ

   ପଣା ସଙ୍କରାତି ପରେ ।

   ମାଆ ଚାହିଁଥିଲା ଫେରିବା ବାଟକୁ

   କରୋଣା ଟେକିଲା ଫଣା

   ଗାଡି ମଟରତ ଚାଲିଲାନି କିଛି

   ପୁଅ ହେଲା ବାଟ ବଣା ।

   ମାଆର ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲୁହକୁ

   କିଏବା ପୋଛିବ କହ

   ଅବୁଝା ମନତା ବୁଝୁତ ନଥିଲା

   ଛାତିରେ ଛାତିଏ କୋହ ।

   ଡଙ୍ଗାରେ ଆସିଲା ସାଥି ମେଳେ ପୁଅ

   ସମୁଦ୍ର ର ବାଟ ଦେଇ

   ଦିନରେ ଖରାକୁ ରାତିରେ କାକର

   ଲୁଣା ପବନକୁ ସହି ।

   ଅଧାବାଟେ ଏଣେ ପାଣି ସରିଗଲା

   ଖାଦ୍ୟ ବି ଅଣ୍ଟିଲା ନାହିଁ

  ଘରମୁହାଁ ଯୋଗୁ ଭୋକ ଶୋଷକୁତ

   ଆଖିବୁଜି ଗଲେ ସହି ।

   ଗଳାବାଟ ଦେଖି ପୁଅ ଯେତେବେଳେ

   ଗାଁ କୁ ଆସିଲା ଫେରି

   ମାଆ ମନ ପରା ହୋଇଗଲା ଖୁସି

   ସରାଗରେ ଗଲା ଭରି ।

   ଲୁହ ପୋଛି ମାଆ ପୁଅକୁ କହିଲା

   ଭଲ ନାହିଁ ଏବେ ଦିନ

   ତୋ ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ ସଙ୍ଗରୋଧ ଘରେ

   ଯା'ତୁ ରହିବୁ ଧନ ।

   ସେହିଠାରେ ସବୁ ସୁବିଧା ରହିଛି

   ରହିବା ଖାଇବା ପାଇଁ

   ଖୁସିରେ ଫେରିବୁ ଘରକୁ ଧନରେ

   ଦିନ କେଇଟା ତୁ ରହି ।

   ପୁଅ ଚାଲିଗଲା ସଙ୍ଗରୋଧ ଘରେ

   ସାକାଳୁ ହୋଇଲା ଜ୍ବର    

   କରୋଣା ର ଭୟ କରିଲା ଅଥୟ

   ଗାଁ ସାରା ଥରହର।

   ପରୀକ୍ଷା ରୁ ତାର ଜଣା ପଡିଲା ସେ

   କରୋଣାରେ ସଂକ୍ରମିତ

   ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଚିକିତ୍ସା ହୋଇଲା

   ଘରଲୋକ ଆତଙ୍କିତ ।

   ରୋଗସାଥେ ସେତ ଲଢେ଼ଇ କରିଲା

   ଶେଷରେତ ଗଲା ହାରି 

   ମାଆ ଚାହିଁଥଥିଲା ଗାଁ ଚାହିଁଥିଲା

   ପୁଅ ଆସିଲାନି ଫେରି ।

   ଡାକ୍ତରଖାନାରୁ ମଶାଣିପଦାକୁ

  ଶବ ତାର ନିଆଗଲା

   ମାଆ ପାରିଲାନି ଦେଖିତା ମୁହଁକୁ

   ପାଉଁଶ ସେ ହୋଇଗଲା ।