ଏଣିକି ଏ ଭୁଲ କରିବିନି

ପଉଷ ମାସର ଶୀତ ସକାଳରେ

ବାଆ ବୋହୁଥିଲା ଶିରିଶିରି ,

ବଗିଚାଟା ସାରା କେତେଜାତି ଫୁଲ

ଫୁଟି ହସୁଥିଲେ କିରିକିରି

ଦେଖୁଥିଲି ମୁହିଁ ବୁଲିବୁଲି ;

ପରାଜାପତିଏ ମହୁ ଶୋଷୁଥିଲେ

ଫୁଲପରେ ବସି ଝୁଲିଝୁଲି

ଛିଟ ଛିଟ ଡେଣା କେତେ ରଙ୍ଗଭରା

ଦିଶୁଥିଲା ଭାରି ଚିକିଚିକି ,

ଖେଳିବାକୁ ଟିକେ ପରଜାପତିଟେ

ଧରିନେଲି ମୁହିଁ ଛପିଛପି

ଦୂରରୁ ଦେଖିଲେ ଜେଜେବାପା

ପାଖକୁ ଆସି ମୋ କାନ ମୋଡ଼ିଦେଲେ

ପଚାରିଲେ ମୋତେ ହୋଇ ଖପ୍ପା

"ଚଗଲି ଝିଅ ତୁ-ଏ କି କରୁଅଛୁ

କହ ତୋତେ କି ଲୋ ନାହିଁ ଜଣା ,

ଜୀବଟାକୁ ଧରି କଲବଲ କରୁ

ମକଚି ହେଲାଣି ତା'ର ଡେଣା

ଇଏ କି ଆନନ୍ଦ କହ ଭଲା ;

ତୋର ଏଇ ଖେଳ ତାକୁ ପରା କାଳ

ହେଲାଣି ସେ ଦେଖ୍ ଦରମଲା

କେଡ଼େ ଆନନ୍ଦରେ ଉଡ଼ିବୁଲି ସିଏ

ଫୁଲପରେ ଯାଇ ବସୁଥିଲା ,

ସୁରୁଜ କିରଣେ ,ରଙ୍ଗ ଡେଣା ତା'ର

ଆହା କେଡ଼େ ଶୋଭା ଦିଶୁଥିଲା

ସରାଗ ତୁ ତା'ର ଭାଙ୍ଗିଦେଲୁ

ମନ ଭୁଲାଣିଆ ରଙ୍ଗଡେଣାକୁ ତା'

ଅକାରଣେ ଯାହା ଫିକା କଲୁ

ଡରିଡରି ମୁହିଁ ଉତ୍ତରଟି ଦେଲି

"କହୁଅଛ ଜେଜେ ସତକଥା ,

ଭାବି ମୁଁ ନ ଥିଲି ମୋ ଆନନ୍ଦ ଲାଗି

ଜୀବଟି ପାଇବ ଏତେ ବ୍ୟଥା

ହେଇ ଦେଖ-ତାକୁ ଦେଲି ଛାଡ଼ି ;

ଏଣିକି ଏ ଭୁଲ କରିବିନି ଜମା

ଆଜିଠୁ ହେଉଛି କାନମୋଡ଼ି