ଏକାନ୍ତ ନିଜର
ଏକାନ୍ତ ନିଜର
ଏବେ ମୋର ଚିରସ୍ରୋତା ଲୁହ
ନିଜ ଜିନିଷପ୍ରତି ମୋର ଭାରି ମୋହ
ମୋ ଲୁହରୁ ଦି ଟୋପା ଭାଗ
କାହାକୁ ଦେବିବୋଲି ଭାବୁଛି ଯେ
ପାଉନି ଗୋଟେ ହୃଦୟ
ଏକା ପିଇଚାଲିଛି ମୋର
ଆଦୌ ସରୁନଥିବା
କେତେବେଳେ ଆଖିରୁ ତ
କେତେବେଳେ ଆନ୍ତରରୁ
ଝରୁଥିବା ଲୁହ ଆଉ
ଝରିପାରୁନଥିବା କୋହ ।
ଏବେ ମୋର ଚିରସ୍ରୋତା ଲୁହ
ନିଜ ଜିନିଷପ୍ରତି ମୋର ଭାରି ମୋହ
ମୋ ଲୁହରୁ ଦି ଟୋପା ଭାଗ
କାହାକୁ ଦେବିବୋଲି ଭାବୁଛି ଯେ
ପାଉନି ଗୋଟେ ହୃଦୟ
ଏକା ପିଇଚାଲିଛି ମୋର
ଆଦୌ ସରୁନଥିବା
କେତେବେଳେ ଆଖିରୁ ତ
କେତେବେଳେ ଆନ୍ତରରୁ
ଝରୁଥିବା ଲୁହ ଆଉ
ଝରିପାରୁନଥିବା କୋହ ।