ଏକ ତରଫ ପ୍ରେମ

ଗୋରା ତକତକ ଡଉଲ ଡାଉଲ

ଝିଅଟିର ନାମ ରାଣୀ

ରୂପ ଅନୁପମ ସୁଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ

ସୁନ୍ଦର ତାହାର ବାଣୀ ।

ସ୍ୱାମୀ ଭକ୍ତି ତାର କେ ବର୍ଣ୍ଣି ପାରିବ

ପ୍ରେମରେ ଉଛୁଳା ନଇଁ

ଅନ୍ୟାୟ ଅତ୍ୟାଚାର ସବୁ ସହିକରି

କାନ୍ଦୁଥାଏ କଇଁକଇଁ ।

ସାରା ଗାଁ ପାଇଁ ସୁନା ବୋହୂ ସିଏ

ଶାଶୁଶ୍ୱଶୁରଙ୍କ ଗେଲ୍ହା

ରାଜା ବୁଝିଲାନି ପ୍ରେମର ମହତ୍ୱ

ରାଗି କରଇ ପାଲା ।

କାଉଁରିଆ କାଠି ହୋଇଥିଲା ସିଏ

ଭାଙ୍ଗି ନଥିଲା ଜମା

ମାଡ ଗାଳି ସହି ଲଇଁ ଯାଉଥିଲା

ଡାକୁଥିଲା ରଖ ମା ।

ସନ୍ଦେହୀ ସ୍ୱାମୀଟି ନିଶା ମାଦକରେ

ଜାଣିପାରେ ନାହିଁ କିଛି

ପ୍ରେମର ମୂଲ୍ୟ ସେ କାଁହୁ ବୁଝିବ

ରକ୍ତ ତା ଗରମ ଅଛି ।

ପର ସ୍ତ୍ରୀ ଝିଅ ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁନ୍ଦର

ତା ଆଖିକୁ ଦିଶୁ ଥାଏ

ସୁଗୁଣ ସମ୍ପନ୍ନ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ ତାକୁ

ବିଷ ପରି ଲାଗୁଥାଏ ।

ବିଭା ସିନା ହେଲା ପ୍ରେମ କଲା ନାହିଁ

ପାଦର ଚପଲ କଲା

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପ୍ରତିମାକୁ ବୁଝି ପାରିଲାନି

ବୁଦ୍ଧି ତା ଭ୍ରମ ହେଲା ।

ରାଣୀ ଦିନରାତି ମଙ୍ଗଳ ମନାସି

ସ୍ୱାମୀ ସେବା କରୁଥିଲା

ଠାକୁର ଘରେ ଘିଅ ଦୀପ ଜାଳି

ଦୁଃଖ ଭୂଲି ଯାଉଥିଲା ।

ସମୟ ଗଡ଼ିଲା ବୟସ ଖସିଲା

ରୂପ ଯୌବନ ଗଲା

ପ୍ରେମର ଘରଟି ଗଢ଼ି ପାରିଲାନି

ଅଧାଗଢ଼ା ରହିଗଲା ।

ଦୁଇ ମନ ଆଉ ଦୁଇଙ୍କ ହୃଦୟ

ଏକ ହୋଇ ପାରିଲାନି

ସଂସାରୁ ବିଦାୟ ନେଇଗଲା ରାଣୀ

କାନ୍ଦୁଛି ରାଜା ବାହୁନି ।

ପ୍ରେମର ମୂଲ୍ୟ ବୁଝିବା ବେଳକୁ

ମୁଣ୍ଡ ବାଳ ଧଳା ହେଲା

କେତେ ଯେ ଅନ୍ୟାୟ କରିଥିଲି ବୋଲି

ପଛେ ଅନୁତାପ କଲା ।

ଫୋଟଟିକୁ ଧରି ବାହୁନି ବାହୁନି

କେତେ ଯେ କାନ୍ଦୁଛି ରାତି

କରିଥିବା କର୍ମ ଦିଶୁ ନାହିଁ ତାକୁ

ଭାଗ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦୁଛି ନୀତି ।