ଏଇତ ଜୀବନ

ଧୀରେ ଧୀରେ ସବୁ ବଦଳି ଯାଉଛି

ସମୟର କରାମତି

ଜରାକାଳେ ଆଜି ପଚାରୁ ନାହାନ୍ତି

ନିଜ ସନ୍ତାନ ସନ୍ତତି ॥

ମୋର ମୋର କହି ଯାହାକୁ ତୁ ଦିନେ

ଭାବୁଥିଲୁ ଆପଣାର

ଏ ଭବ ସଂସାରେ କେହି ନୁହେଁ କା'ର

ସର୍ବେ ଏଠି ସ୍ୱାର୍ଥପର ॥

ସୁଖର ଛଳନା କରି ବଞ୍ଚିବାକୁ 

ପଡୁଛି ଆଜି ଏ ଦିନେ

ଦୁଃଖ ଶୁଣାଇବା ପାଇଁ ଆଜିଯାଏ

ପାଉନାହିଁ ମୁହିଁ ଜଣେ ॥

ସମସ୍ତେ ସୁଖର ସାଥୀ ଦୁଃଖ କଥା

ଶୁଣୁଛି କିଏ କାହାର

କାମ ସରିଗଲେ ଦେଖା ଦିଅନ୍ତିନି

ହୁଅନ୍ତି ପାଶୁ ଅନ୍ତର ॥

ଧନ ଯଉବନ ଅବା ମନେ ଗର୍ବ 

କାଳ ବକ୍ଷେ ଯାଏ ହଜି

ସବୁ ରଙ୍ଗ ଧୀରେ ଫିକା ପଡିଯାଏ

ପାଆନ୍ତିନି କେହି ଖୋଜି ॥

ରୂପ ଯଉବନ ଅଢେଇଟା ଦିନ

ପଛେ ତାର ଧାଅଁ ନାହିଁ

ମେଣ୍ଟିନାହିଁ ଶୋଷ ବୋଲି ଅବଶୋଶ

ମନ ହୁଏ ହାଇଁପାଇଁ ॥

ପଞ୍ଚଭୂତେ ଗଢା ଆମ ଏ ଶରୀର 

ମିଶିଯାଏ ପଞ୍ଚଭୂତେ

ଛାଡିଯାଏ ପ୍ରାଣ ମିଶେ ଅନ୍ୟ ଘଟେ

ଜନମେ ପୁଣି ଜଗତେ ॥

******