ଏଇ ତ ଜୀବନ

ବେଳେବେଳେ ଏମିତି ବି

ବଞ୍ଚିବାକୁ ହୁଏ

ଛାଇକୁ ଏକାନ୍ତ ନିଜର କରି

ଶୂନ୍ୟତାକୁ ସଙ୍ଗେ ଧରି ।

କବର ନିଏ ବର୍ଷ ବର୍ଷର ସମ୍ପର୍କ

ଆଉ କିଛି ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ,

ଯେଉଁ ଟିକିଏ ବିଶ୍ୱାସରେ ଗଢ଼ାହୁଏ

ସମ୍ପର୍କର ସେତୁ

ସେଇ ବିଶ୍ୱାସ ନିଅଣ୍ଟ ପଡ଼େ

ତା'କୁ ଧରି ରଖିବାକୁ ।

ରାତିର ସ୍ବପ୍ନସବୁ

ରାତିରେ ହିଁ ହଜିଯାଆନ୍ତି

ସକାଳକୁ ବାକି ପଡ଼ିଥାଏ

ଝରା ଗଙ୍ଗଶିଉଳି ପରି

କେଇମୁଠା ଅବଶୋଷ,

ଅପ୍ରାପ୍ତିର ନିରୀହ ପ୍ରତିବେଦନ ।

ଜୀବନରେ

ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ବିଶ୍ୱାସ ଆଗରେ

ଛଳନା ଟିକକ ହିଁ ସତ୍ୟ,

ଆଉ ସତ ଯାହା

ଭଲପାଇବା ପ୍ରତିବଦଳରେ

କେଇ ଆଞ୍ଜୁଳା ପ୍ରତାରଣା ।

ଗୋଟିଏ ମିଛ ସମ୍ପର୍କର ସାନ୍ନିଧ୍ୟରେ

ବଞ୍ଚିବା ଅପେକ୍ଷା

ବରଂ ନିର୍ଜନତା ଭଲ ,

ମୁଖାପିନ୍ଧା ଆନ୍ତରିକତାଠାରୁ

ଶୂନ୍ୟତା ହିଁ ଉପଭୋଗ୍ୟ ।

ଏଇ ଭଲମନ୍ଦ ,ହସକାନ୍ଦ, ହାନିଲାଭ,

ସୁଖଦୁଃଖ ,ପ୍ରେମଘୃଣା,ଛାଇଆଲୁଅର

ଛକାପଞ୍ଝାରେ

କେବଳ ନିଃସର୍ତ୍ତ ଜୀଇଁବା ହିଁ

ଜୀବନ ।

ଏଠି

ଛାତି ତଳେ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ଚାପି

ହସିବାକୁ ହୁଏ ,

ଆଖି ତଳେ ସମୁଦ୍ରଟେ ଲୁଚେଇ

ବହିବାକୁ ହୁଏ ।

ସମୟକୁ ଠକି ଠକି

ଜୀବନଠୁଁ ଲୁଚି ଲୁଚି

ଏଠି ଜୀଇଁବାକୁ ହୁଏ

ଏଇ ତ ଜୀବନ ।।