ଏହା ଅଟେ ସତ୍ୟକଥା..

ଦିନ ବି ଧାର୍ଯ୍ୟ ସମୟ ବି ଧାର୍ଯ୍ୟ   

   ଲିପିବଦ୍ଧ ହୋଇ ରହିଛି   

ଦିନ ଆସିଲେ ସମୟ ସରିଲେ

   ଜୀବନ ନାଟକ ସରୁଛି........

    

ଖାଇବାକୁ ଗଣ୍ଡେ ପିନ୍ଧିବାକୁ ଖଣ୍ଡେ

    ଗରିବ ବାପୁଡା ଖୋଜୁଛି

ବେଙ୍କ ବାଲାନ୍ସ ବଢାଇବା ପାଇଁ

    ଧନୀ ଛଟପଟ ହେଉଛି........

ଧନୀ ରହୁଅଛି ରାଜ ମହଲରେ

    ଗରିବ ରହୁଛି ମାଟିରେ

ଧନୀ ବୁଲୁଅଛି ଗାଡି ମଟରରେ

    ଗରିବ ବୁଲୁଛି ପାଦରେ........

ଗରିବ ବଞ୍ଚୁଛି ଆଜି ଦିନ ପାଇଁ

    ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ଧନୀ

ଗରିବ ବାପୁଡା ସରଳେ ବଞ୍ଚୁଛି

   ଧନୀ କରେ ବେଇମାନି.........

ଯେତେ ଯେତେ ଧନ ପାଖରେ ଥିଲେ ବି

    ସବୁ ତୁଚ୍ଛ ଖାଦ୍ୟ ପାଖରେ

ଖାଇବାକୁ ଯଦି ମୁଠାଏ ନମିଳେ

    ପେଟ କି ପୁରିବ ଧନରେ....

ଗରିବ ଖଟୁଛି ମାଟି କାଦୁଅରେ

    ଆହାର ଅମଳ କରୁଛି

ସେଇ ଆହାରକୁ ଧନୀଲୋକ ଖାଇ

    ଖୁସିରେ ଜୀବନ କାଟୁଛି....

ଯେଉଁଦିନ ଗରିବ ବନ୍ଦ କରିଦେବ

   ଖଟିବା ନିଜର କ୍ଷେତରେ

ଧନୀ ସେଇଦିନ ଶୋଇପଡିବ

   ଓଦାକନା ଦେଇ ପେଟରେ.....

ଧନୀ ବି ମରିବି ଗରିବ ମରିବ

   ଚାଲିଯିବେ ନିଜ ବାଟରେ

ଧନୀ ଓ ଗରିବ ଲୋପ ପାଇଯିବ

   ସମାନ ହୋଇବେ ଘଟରେ

ଗରିବ ଭାଇଙ୍କୁ ଘୃଣା କରିବନି

     ସିଏ ଆମ ଅର୍ଣ୍ଣଦାତା

ତାଙ୍କ ପରିଶ୍ରମେ ଆମ ପେଟପୁରେ

     ଏହା ଅଟେ ସତ୍ୟକଥା