Library
Profile
ଦୁଇ ପାଦର ଅନୁତାପ
ଦୁଇ ପାଦର ଅନୁତାପ
ଦୁଇ ପାଦ ଆଗେଇ ଯିବା ପରେ
କଣ ବା କରିଥାନ୍ତି ମୁଁ
ମନେ ପଡେ ମୋର ହଠାତ୍
ତୁମଠୁ ଦୂରେଇ ଯିବା ପରେ
ଅଟକି ଯାଏ ସମୟ
ଆପେ ଆପେ
ମନେ ପଡେ ଅତୀତର ପୃଷ୍ଠା
ଛଳ ଛଳ ଅଶ୍ରୁ ସବୁ କାଳେ
ଖସୁଥିବ ଆଖିରୁ ତୁମର
ଓଦା କରୁଥିବ ତୁମ ପାଦ
ଯେତେବେଳେ ଆଙ୍କୁଥିବ
ଅନ୍ୟ ମନସ୍କତାରେ
ମାଟିରେ ନଖରେ ଗାର…
ଢାଙ୍କିଥିବ ବହଳ ଅନ୍ଧାର
ମୁଁହରେ ତୁମର
କଳା ବାଦଲର ପରସ୍ତ ଟିଏ
ନିଲାଭ ଆକାଶ ବି କାଳେ
ତୁମ ଇଶାରାରେ ପଡ଼ିଯିବ କଳା
ଅଭିମାନିନି ମୋର ପ୍ରିୟା
ତୁମ ଅବୁଝା ପଣରେ…
ବିଭୋର ବସନ୍ତ ବି ଆଜି ଏବେ
ଗାଉଥିବ ଅଶାନ୍ତ ମଳୟର ଗୀତ
ଖୋଜ
ୁ ଖୋଜୁ ଅତୀତର ଖିଅର
ସାୟିତ ଯୌବନ ତରଙ୍ଗରେ
ଭରିଯିବ ଅନାବନା ସଙ୍ଗୀତ ମୂର୍ଚ୍ଛନା
ବୟସର ଝିଲମିଲ ପଣତ ବି
ଛଟପଟ ହେଉଥିବ
ଖୁବ୍ ଏକ ଅନାହୁତ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ…
ଅତୀତ ଓ ବର୍ତ୍ତମାନର ପଶା ପାଲିର
ହିସାବ କରୁଛି ମୁଁ ଛନ୍ଦି
ହୋଇକଣ ପାଇଲି କଣ ହରେଇଲି
ସବୁ ଅଜାଡି ଦେବା ପରେ ମଧ୍ୟ
ମୋ ଠାରୁ କଣ ପାଇଛ ତମେ ?
ନିନ୍ଦା, ଗାଳି, ଅପମାନ
ପ୍ରତାରଣା ଛଡ଼ା ଆଉ କିଛି ନୁହେଁ
ଜୀବନ ସାରା କଷ୍ଟ ଓ
ଶେଷରେ ଛାଡ଼ପତ୍ର!
ନା, ଛାଡ଼ପତ୍ର ତ ନୁହେଁ
ସେ ଏକ ଅଗ୍ନିଶିଖା ମୋ ପାଇଁ
ଯାହା ଅନ୍ତରକୁ ମୋର
ଜଳାଇ ରଖୁଥିବା
ଅନୁତାପର ଅଗ୍ନିସ୍ରୋତ ।
