ଦୁହିତା

ସୌଭାଗ୍ୟ ବଳରେ ଜୀବନ ଯେ ଚଳେ

ପାଇ ପ୍ରଭୁ ଆଶୀର୍ବାଦ

କୋଟି ପୂଣ୍ୟ ଲଭି    ଗୃହେ ଗୁଞ୍ଜରିତ

କୁଆଁ କୁଆଁ ଡାକ ଶଦ୍ଦ ।

ଦୁହିତା ଜନମି      ଦୁଇ କୁଳ ପାଇଁ

ଆଜନ୍ମ ସାଜେ ସେ ହିତ 

ତା'ର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ବେନି କୁଳ ଯଶ

ପୂଣ୍ୟ ଜଳେ ହୁଏ ଧୌତ ।

କେବେ ପିତା ପାଇଁ  ଧନ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ସମ

ଦୁଲାଳି କନ୍ୟା ରତନ

କେବେ ଭାଇ ହାତେ ରାକ୍ଷୀ ବାନ୍ଧି ଦେଇ

ଗୃହକୁ କରେ ମଣ୍ଡନ ।

ପରୀଟିଏ ପରି     ଘର ଅଗଣାରେ

ନୁପୁର ପାଦରେ ନାଚି

ସଭିଙ୍କ ଆଦର    ହୋଇ ଥାଏ ସିଏ

ସ୍ନେହ ସୁରଭିକୁ ବିଞ୍ଚି ।

ପର ଧନ ସିଏ     କିଛି ଦିନ ପରେ

ପର ହାତ ଧରି ଯାଏ

ତନୁଜା ଗୁଣକୁ     ଝୁରି ଝୁରି ପିତା

ମନକୁ ବୁଝାଇ ନିଏ ।

କନ୍ୟା ଦଶ ଦୋଷ କ୍ଷମା କରି ଦେବ

ଆଶା ରଖି ଥାଏ ପିତା

ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର   ମଥାରେ ପାଇଣ

ହୁଏ ସେ ଜଗତ ଜିତା ।

କନ୍ୟା ସାଜି ଯାଏ   ପର ଘର ପାଇଁ

ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ଶିରୋମଣି

ନାରୀ ରୂପ ଦେହେ କେତେ ଯେ ମମତା

ନଭାବିବ ଚାକରାଣୀ ।

ଧୂଳିଘର ସାରି     ଟିକି ଚଢେଇଟେ

ଆସିଛି ସତେକି ଉଡ଼ି 

ସ୍ନେହ ପ୍ରୀତି ଦେଇ   ସଦା ରଖି ଥିବ

ନିବିଡ଼ ବନ୍ଧନେ ଭିଡ଼ି ।

ନୁହେଁ ସେ ଦୁର୍ବଳା  ନୁହେଁ ସେ ଅବଳା

ସେହି ଦୁର୍ଗା ନାରାୟଣୀ

ବ୍ୟଥିତ ସମୟେ ସେବା ଦାନେ ରଖେ

ଲେପି ସଂଜୀବନୀ ପାଣି ।