ଦୃଶ୍ୟ ଅଦୃଶ୍ୟ

ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କ ଉଡାଣ

ସାରା ଆକାଶର ନୀଳପଣ

ଝାଉଁ ବଣ, ନଈ ପଠା

ସମୁଦ୍ରର ନୀଳ ଜଳରାଶି 

ଆକାଶର ଇସାରା

ତାରାମାନଙ୍କ ମିଟିକା

ସବୁ ଦୃଶ୍ୟମାନ ଏ ଆଖିରେ,

ଆଖିଠାରୁ ଦୂର କେହିନୁହେଁ

ମନ,ପ୍ରାଣ ,ଆତ୍ମାରେ

ସବୁ ନାଚୁଛନ୍ତି ଦିଵରାତ୍ରୀ ନିରନ୍ତର|

ଫୁଲ ସବୁ ଫୁଟୁଛନ୍ତି

ହସୁଛି ଉପବନ

ଫୁଲମାନଙ୍କ ମଥାରେ

ପ୍ରଜାପତି ମନଭରି ଆଙ୍କୁଛି ଚୁମା

ଭଅଁର ଗୁଣୁ ଗୁଣୁ ପଢୁଛି ପ୍ରେମ ସମ୍ବିଧାନ|

ଆଖିରେ ସେଇ ଚାହାଣୀ ଅଛି

ଜଙ୍ଗଲରୁ ବଂଶୀ ସ୍ୱର ଶୁଭୁଛି

ରାତିର ଅନ୍ଧାର ଆଡ଼େଇ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଉଁଛି

ଭଲପାଇବା, ଵାୟୁପରି ଦେହରେ ଖେଳୁଛି

ବାରମ୍ବାର ଢେଉ କୁଳ ଛୁଇଁଲାପରି

ସବୁ ମନ,ହୃଦୟକୁ ଛୁଉଁଛି |

ପ୍ରତେକର ନିଜସ୍ୱ ଧର୍ମ ଅଛି

ଧର୍ମଜ୍ଞାନ ମଣିଷର ରହିଛି

ନିଜ ଭିତରେ ଅମୃତ ଅଛି

ସବୁତ ଜୀବନମୟ ଅଛି

ଜୀବନ ତେବେ ଜହର କାହିଁକି ପାଲଟିଛି|

ହେ ଈଶ୍ୱର!

ଏତେ ଦୃଶ୍ୟମାନ ସବୁ ଯଦି

ଅଦୃଶ୍ୟ ସବୁ ହୁଅନ୍ତି କାହିଁକି?