ଦର୍ପଣ

ମ୍ୟାଜିକ୍ କୋଟ ଟିଏ ନେଇ ଏ ଆସେ

ଏବଂ ତତ୍‌କ୍ଷଣାତ୍ ଦର୍ପଣଟି ଭାଙ୍ଗିଯାଏ

ତାର ଭଙ୍ଗା କାଚରେ ରହିଛି ଗ୍ରାମ୍ୟ କିଶୋରୀ

ରହିଛନ୍ତି ସତୀ ସୀମାଂତିନୀ

ଅବା ଗନ୍ଧର୍ବ ପୁରୁଷ

ସବୁ ହିସାବ କିତାବର ଅଂତ ହୁଏ ।

ମୁଠାଏ ପଖାଳ ଦି’ଖଣ୍ଡ ରୁଟିରେ

ଋଷୀ ବାପୁଡ଼ାର ନିଃସଙ୍ଗ ନିଦରେ

ରାତି ପାହିଗଲେ ସ୍ଵପ୍ନ ହଜିଯାଏ

ଦର୍ପଣ ଯୋଡି ହୋଇଯାଏ

ତଥାପି ଅବିଚଳିତ ତଥାପି ଈଶ୍ଵର ।

ଦର୍ପଣରେ ନିଜର ପ୍ରତିବିମ୍ୱ ଦେଖି

ମୁଁ ପରରିଲି – ଏ କିଏ ?

ଦର୍ପଣ କହିଲା - ଏ ଏକ ଭୂତ

ସବୁବେଳେ ଦାନ୍ତ ନିକୁଟାଇ ହସୁଥାଏ

ପୁଣି ଆପେ ଗମ୍ଭୀର ହୋଇଯାଏ

ଏହାର ଛାଇ ଖେଳି ଯାଏ ସର୍ବତ୍ର

ନଗ୍ରରୁ ଜନପଦ ଅଗ୍ରାଗ୍ନି ବନସ୍ତ ।