ଦୋଛକିରେ ଖାକି ପୋଷାକ ଜୀବନ

ଅସଜଡା ଜୀବନ ତିଳ ତିଳ ଜଳେ

ଉପରେ ମିଛି ମିଛି ରଜନୀଗନ୍ଧା ବାସ୍ନା

ସେହି ସମୟକୁ ସୁଧାରିବା ପାଇଁ

ଖାକିିର ଯାତ୍ରା ......

କିନ୍ତୁ ଯିଏ ସୁରକ୍ଷା ଶକ୍ତିର ମୂଳ ଦୁୁଆ

ତାର ପରିସ୍ଥିିିତି ?

ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ଝୁଲୁ ଥାଏ

ତୀକ୍ଷ୍ମ ଖଣ୍ଡା ଧାର ,

କେବେ ବି କିଛି ......

ବାରବାର ଜୀବନ ବଳି ପଡୁ ଥାଏ,

ଘରେ ସ୍ତ୍ରୀ ପିଲାଙ୍କ ମୁହଁ

ବାହାରେ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ ପ୍ରତି କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ଦୁଇ ସ୍ରୋତରେ ଖାକି ପୋଷାକ ଯାତ୍ରା

ଉପର ଅଫିିିସରଙ୍କ ତାଗିଦ୍ ଫେରାଦ

ହୁକୁମ ମାନିବାକୁ ପଡୁଛି ,

ବଳପୂର୍ବକ ହାତ ଗୁଞ୍ଜା

 ନିରପରାଧି ଜୀବନ ଉତ୍ସର୍ଗ ପାଇଁ

କାମରେ ଢିଲା ତ 

ଖାକିିିଟା ରକ୍ତ ଜୁଡୁବୁଡୁ .....

ପ୍ରାଣ ଟା ଦୋଛକିରେ ହନ୍ତସନ୍ତ

କେବଳ ଉପର ଦେଖାଣିିଆ ହସ,

ଧୂଳି ପୋଛିବା ବାହାନାରେ

ରୁମାଲ୍ ଆଖି ପାଖରେ .....

ଖାକି ରଙ୍ଗର ସ୍ୱପ୍ନ ନେଇ

କେତେବେଳେ ପାହାଁନ୍ତି ତାରା ହାତ ଠାରେ

ପୁଣି ସଂଘର୍ଷ ,

ଖାକି ପୋଷାକ ଆମର ଗର୍ବ ଗୌରବ ......