ଦିନର ସପନ

ଆକାଶ କୁସୁମ ତୋଳିବା ପାଇଁକି

ଆଶା ନଦୀ କଲି ପାରି

ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ ବଇରି ଲାଗିଲେ

ଶ୍ରଦ୍ଧା ଗଲା ଅପସରି ।

ନିରବତା ରଶି ପିପୀଲକା ଗ୍ରାସୀ

ମେଣ୍ଟାଇଲା କ୍ଷୁୁଧ୍ୟା ତୃଷା

ଭରସା ଲିଭିଲା ମାନସର ଘରୁ

ନିିିଶି କରେ ସୁଖେ ବସା ।

ଗରବରେ ହାତ ପ୍ରସାରିତ କରେ

କୁୁୁସୁୁମ ଗଲା ତ ଦୂରେ 

ଦିନର ସପନ ଉଭେଇ ଗଲା ମୋ

ପରାଣଟା ଝୁରି ମରେ ।

ସେହି ଦିନୁ ଭାବେ କେହି ନାହିଁ ଭବେ

ସବୁ ଦୁଇ ଦିନ ସାଥି

ଖାଲରେ ପଡ଼ିଲେ ଦେଖା ଦେବେ ନାହିଁ

ହେବା ପାଇଁ ଟିକେ ରଥୀ ।