ଦିନମଜୁରିଆ

କଷଣେ ସଢ଼ୁଛି ଦିନମଜୁରିଆ

ଶୋଷଣ ଶିକାର ହୋଇ

ପୋଷଣ ପାଉନି ଖଟୁଛି ବିକଳେ

ଦାନା ମୁଠେ ପେଟ ପାଇଁ

ପରିବାର ପ୍ରତିପୋଷଣେ

କେତେ ଅତ୍ୟାଚାର ସହୁଛି ଜୀବନେ

ପେଟରେ ଗୋଇଠା ଖାଇ ।

ଅଙ୍ଗେନିଭା କଥା କହିବ କାହାକୁ

ଶୁଣିବ କିଏ ସଂସାରେ

ସବୁ ସଇତାନ ସବୁ ବେଇମାନ

ସର ପକାନ୍ତି ପାଣିରେ

ଧର୍ମକୁ ମାରି ଆଖିଠାର

ଦିନରେ ଚନ୍ଦ୍ରମା ରାତିରେ ସୂରୁଜ

ମନ ନିଅନ୍ତି ମୋହିରେ ।

ମୋଟ ବୋହି ବୋହି ବିତଇ ଜୀବନ 

ସହରର କମ୍ପାନୀରେ

ରୋଗ ବ୍ୟାଧି ହେଲେ କାମ ହୁଏ ଠପ

ତାରା ଗଣଇ ଦିନରେ

କିଏ ଦେବ ତାକୁ ଭରଷା

ରାହା ପାଏ ନାହିଁ ସାହା ପାଏ ନାହିଁ

ଜୀବନର ଦୋଛକିରେ ।

ଜରିପାଲ ତଳେ ବିତଇ ଜୀବନ

ଚୁଲି ଚାଳ ନାହିଁ ତାର

ସହରୁ ଫେରଇ ମାଆ ମାଟି ପାଇଁ

ନଭୁଲି ସ୍ନେହ ଆଦର

ଉଙ୍କିମାରେ ଅନେକ ଆଶା

ସରକାରୀ ଦାନେ ତିଆରିବ ଘର

ସୁଖେ ବଞ୍ଚିବ ସଂସାର ।

ଆଶା ଝଡି ଯାଏ ହସ ମରିଯାଏ

ମଉଳେ ମନ ପରାଣ

ବିଧି କାହିଁ ପାଇଁ ହେଉଅଛି ବାମ

ଗରିବ ହୁଏ ବିପନ୍ନ

ହେ ବ୍ୟଥାହାରି ଦୀନବନ୍ଧୁ

ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ଜନମ କିମ୍ପାଇଁ ଦେଇଛ

ଭୋଗି ଭୋଗି ଯାଏ ପ୍ରାଣ ।

ସଦବୁଦ୍ଧି ଦିଅ ଆହେ ଦୟାମୟ

ଅସଜଡ଼ା ଯେତେ ନର

ସାମ୍ୟବାଦର ଶଙ୍ଖ ଗର୍ଜି ଉଠୁ

ଧରା ହେଉ ଅଗ୍ରସର

ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀ ଧ୍ବଜା ଉଡିବ

ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ବାରି ଝରିପଡୁ ସଦା

ଧୋଇଦେଉ ତମ ଗୋଡ ।