ଦିବ୍ୟ ମହୌଷଧି

ମନ ଉଦ୍ୟାନରେ ସୁଖ ପୁଷ୍ପ ଯେବେ

  ତନୁ ଲହରାଇ ଦିଏ,

ଖିଏ ହସ ଆସି ଓଠ ଇଲାକାରେ

  ଆପେ ଲେସି ହୋଇଯାଏ ।

ମୁଖକାନ୍ତି ଶୋଭା ବଢାଇ ତା ଆଭା

  ବିଚ୍ଛୁରିତ କରେ ହସ,

ଆପଣା ପଣଟି ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗେ ଖେଳେ

  ଦୂରେ ଠେଲି ରାଗରୋଷ ।

ସୁଚିନ୍ତାଧାରା ଯୋଗ ହୋଇଯାଏ

  ବିଯୁକ୍ତକୁ କରି ଦୂର,

ପ୍ରତିଟି କର୍ମରେ ଭରିଯାଏ ସ୍ପୄହା

   କରିବାକୁ ତତପର ।

ଦେହ ଅବସାଦ ଅପସରି ଯାଏ

  ମନ ସ୍ଥିତି ସ୍ଥିର ହୁଏ,

ନିଜ ଆଖପାଖ ଅବା ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ

  ଉଲ୍ଲାସରେ ଭରିଯାଏ ।

ହସ ଶରୀରର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଳଙ୍କାର

  ସୁଖ ଶାନ୍ତି ଦିଏ ଭରି,

ମୂଲ ତା ଅମୂଲ ବିନା ମୂଲ୍ୟେ ମିଳେ

  ବିହୁନେ ଅଧୁରା ଶିରୀ ।

ମାନବଜାତିକୁ ଦେଇଛନ୍ତି ବିଭୁ

  ଦିବ୍ୟ ମହୌଷଧି ହସ,

ତାହାର ପରଶେ ଲାଗେ ସବୁ ସୁଧା

  ସତେ ସଞ୍ଜୀବନି ରସ ।