ଦିବ୍ଯ ଦୀପାବଳି

ବରଷକେ ଥରେ କାର୍ତ୍ତିକ ମାସର

ଅମାବାସ୍ୟା ଯେବେ ଆସେ ।

ସେଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଦିବ୍ଯ ଦୀପାବଳି

ଆଲୋକେ ଧରା ଝଲସେ ।୧।

ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଗଲେ ଘର ଅଗଣାରେ

ହୁଏ ପୂପ ଦୀପଦାନ ।

ଦେବ ଋଷି ପିତୃପୁରୁଷମାନଙ୍କୁ

କ୍ରମେ ହୁଏ ଆବାହନ ।୨।

ଦୀପଦଣ୍ଡୀ ଖୋଳି ପୋଖରୀ ପରାଏ

ଗୋବରରେ ଲିପା ହୋଇ ।

ରହିଥାଏ ଆଗୁଁ ଚୁନାରେ ମଣ୍ଡଳ

ସେଠାରେ କାଟନ୍ତି ନେଇ ।୩।

ଏକ ଏକ କୁଶ ପୁରୁବ ଦିଗରେ

ଦୁଇ ଦୁଇ ଉତ୍ତରରେ ।

ତିନି ତିନି କୁଶ ଦକ୍ଷିଣେ ସଂସ୍ଥାପି

ବିଶ୍ବେଦେବାଙ୍କୁ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ।୪।

ପୁରୁବ ଦିଗରେ ଆସନେ ବସାଇ

ସପ୍ତ ଋଷିଙ୍କୁ ଉତ୍ତରେ ।

ପିତୃ ମାତୃ ମାତାମହ ତ୍ରିପୁରୁଷ

ଦକ୍ଷିଣସ୍ଥ ଆସନରେ ।୫।

ନିବେଶ କରି ଆସନ ପାଦାସନ

ଗନ୍ଧ ପୁଷ୍ପ ଧୂପ ଦେଇ।

ପୂପ ଦୀପଦାନ ଦେବ ଋଷି ପିତୃ-

ଗଣଙ୍କୁ କ୍ରମେ ହୁଅଇ ।୬।

ବାଳୁଙ୍ଗାଧାନ ଶୁଆଁ ଲଇ ସମେତ

ଲିଆ ଅଦା ଆଖୁ ଆଦି ।

ବେତକନ୍ଦା କଦଳୀ କମଳା ସହ

ଶ୍ରାଦ୍ଧୀୟ ଦ୍ରବ୍ଯ ସମ୍ପାଦି ।୭।

ଦେବ ଋଷି ପିତୃ ସମର୍ପଣ କରି

କାଉଁରିଆ କାଠି ଆଣି ।

ଘୃତ ସଳିତା ଜଳାଇ ତା ଉପରେ

ଟେକି ଉପରକୁ ପୁଣି ।୮।

"ବଡ ବଡୁଆ ହେ ! ଅନ୍ଧାରରେ ଆସି

ଆଲୁଅରେ ଯାଅ" ବୋଲି।

"ବାଇଶିପାହାଚରେ ଗଡ ଗଡଉ ଥାଅ "

ସେ ବୋଲନ୍ତି ଖାଲି ।୯।

ସୁର ଲୋକ ତେଜି ସର୍ବ ପିତୃଗଣ

ମାତୃ ମାତାମହ ଆଦି।

ଅଗ୍ନି ଦଗଧ ଅଦଗଧ ଜୀବ ମୋ

କୁଳର ଅସ୍ତ୍ର ଶସ୍ତ୍ରାଦି ।୧୦।

ହତ ଯେଉଁମାନେ ପିତୃ ଶ୍ରାଦ୍ଧାକାଂକ୍ଷୀ

ମହାଳୟାରେ ଆଗତ ।

ସଭିଙ୍କୁ ବିିଦାୟ ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ବର୍ତ୍ତିକା

ଦେଖାଉ ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ପଥ ।୧୧।

ପୂପ ଦୀପାବଳି ଦାଣ୍ଡ ଦୁଆରରୁ

ସବୁ ଦୁଆର ମୁହଁରେ ।

ଜାଳି ଏ ପରବ ପାଳନ କରନ୍ତି

ସର୍ବେ ଆନନ୍ଦ ମନରେ। ୧୨।