ଧୋକା-ଏକ ମରୁଭାବ

ଶକୁନି ହସରେ ଧୋକା ପଶା ଖେଳି

ବନ୍ଧୁକୁ ମେରିଆ କରୁଛ

ମୀତଣି ଫାଶରେ ସଖା ପଘା ବଳି

ମନ୍ଦକୁ ବଳୁଆ ମଣୁଛ ।

ଶୁଦ୍ଧ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ସୂଚେଇ

ଉଆଁସ ମାର୍କା ଦେଖୁଛ

ବିଦ୍ଧ କଣ୍ଟକରେ ଯୀଶୁଙ୍କୁ ଦେଖେଇ

ଧର୍ମକୁ ଧୋକା ଦେଉଛ ।

କଣ୍ଟକିତ ପଥେ ଛଳନା ଶେଯରେ

ମସୃଣ ଭ୍ରମ ରଚୁଛ

ପଲ୍ଲବିତ ପୁଷ୍ପେ ଭାବନା ନଜରେ

ତର୍ପଣ ପ୍ରେମ ଛଳୁଛ ।

ପୁଲକିତ ମନେ ଗରଳ ମିଶେଇ

ମିଷ୍ଟାନ୍ନ ଛଳେ ବାଣ୍ଟୁଛ

ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ନୟନେ ପରଳ ପକାଇ

ବିଷର୍ଣ କାଳ ଫେଣ୍ଟୁଛ ।

ବିଶ୍ୱାସର ଘଟ ଭାବନା ଉଦ୍ଭଟ

ଧୋକାର ଚରାଭୂଇଁରେ

ଅବିଶ୍ୱାସ ଛାଟ ଭାବାନ୍ତ ସଙ୍କଟ

ଶଙ୍କାର ମରୁଭୂଇଁରେ ।