ଧନ ବଳ

କ୍ଷୁଦ୍ର ନଦୀ ଜଳ ଯେତେ ଶୁଖେ ଗ୍ରୀଷ୍ମ କାଳେ

    ଅଳ୍ପ ଧନେ ଜନ ଅକାଳେ ପଡେ ପାତାଳେ ।

ବିତ୍ତଶାଳୀ ଜନ ବିତ୍ତ ପାହାଡ଼ରେ ବସି 

    ସୁଖେ ହସି ଛୁଉଁଥାଏ ବ୍ୟୋମ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶଶୀ ।

ପ୍ରବଳ ଲଭଇ ସବୁ କଥାରେ ସୁଯୋଗ 

    ଦୁର୍ବଳ ଲଲାଟେ ଲେଖା ଲାଞ୍ଛନାର ଯୋଗ ।

ବଂଶାନୁକ୍ରମିକେ ପାଇ ଅଚଳ ସଂପତ୍ତି

    କେ ସୁଖ ଭୋଗଇ ନିତି ନଥାଏ ବିପତ୍ତି ।

ନିଜ ପୁରୁଷାର୍ଥେ କେହୁ ଧନ ଅରଜଇ 

    ଧନ ବଳେ ସଂସାରେ ମାନ ସମ୍ମାନ ଲଭଇ ।

ଭାଗ୍ୟ ବଳେ ଧନୀ ଲଭୁଥାଏ ଭାଗ୍ୟଫଳ

    ଭାଗ୍ୟ ହୀନେ କର୍ମ କରି ଅଭାଗା ନିଷ୍ଫଳ ।

ପରୋପକାରେ ଧନ ଜୀବନ ଉତ୍ସର୍ଗି 

    ଧନୀ ମଣୁଥାଏ ଯଦି ନିଜକୁ ସୌଭାଗୀ ।

ପୂଣ୍ୟ ବଳେ ଧନୀମନ ହୁଅଇ ନିର୍ମଳ 

    ଦିନୁ ଦିନୁ ବଢୁଥାଏ ଧନ ହୋଇ ପ୍ରବଳ ।

ପର ଦୁଃଖେ କାତର ଅଳ୍ପ ଧନୀ ନର 

    ଅସହାୟ ପଣେ ନିଜକୁ ମଣୁଥାଏ ଛାର ।

ନିଜ ଦୁଃଖ ହରିବାକୁ ସେ ହୁଏ ଅକ୍ଷମ 

    ପରଦୁଃଖ ହରିବାକୁ ହେବ କି ସକ୍ଷମ।