ଧାବିକ

ମୁଁ କି ସେଇ ଅସମର୍ଥ ଧାବିକ ଟିଏ

ସମାଜ ସହ ପାଦ ମିଶେଇ ପାରୁନି ଚାଲି

ମୁହୁର୍ମୁହୁ ବଦଳୁଥିବା        

  ଛଳନାମୟ ଏ ସମାଜ  

      ଅନ୍ଧକାରକୁ ମୋତେ ଦେଉଛି ଠେଲି  

ଆବେଗକୁ ଧକ୍କା ମାରି ,

    ଅବାସ୍ତବକୁ କୋଳେଇ ଧରି 

       ଅତି ସମୀପରୁ ବହି ଯାଉଛି ଏ ପବନ

ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥର ରାଜମହଲ 

           ତୋଳିବାରେ ସମାଜ ରହୁଛି ମଗନ 

 

ଯେବେ ବି ଦେଖୁଛି ଏ ଭୂମିକୁ 

                ଅତି ସନ୍ନିକଟରୁ  

   ଦେଖୁଛି ଖାଲି

  ଇଚ୍ଛା , ଆଶା ଓ ଭାବନା ର ମଶାଣି ଭୂଇଁକୁ

ଅଣନିଶ୍ବାସୀ ଲାଗୁଛି ଏଇ ବାତାବରଣରେ  

          ମନରେ ସଦା ଏକ ପ୍ରଶ୍ନ ଉନ୍କି ମାରେ

  

ମୁଁ କି ସେଇ ଅସମର୍ଥ ଧାବିକଟିଏ

         ସମାଜ ସହ ପାଦ ମିଶେଇ ପାରୁନି ବୋଲି  

            ପରିବର୍ତ୍ତନ କୁ ଦୋଷାରୋପ କରିଛି ଚାଲି