ଦେଇଛ କି ଟିକେ ମମତା ସିଞ୍ଚି

   

ମମତା ପରଶେ ପୂତ ମଧୁମୟ

ହୁଅଇ ପ୍ରତି ଜୀବନ

ଝରଇ ଯହିଁ ରୁ ଦିବ୍ୟ ଚେତନା ର

ମନ୍ଦ ମନ୍ଦାକିନୀ - ବନ ।

 ସୌହାର୍ଦ୍ୟ ରେ ଭରା ଦିବ୍ୟ ଭାବ ଧାରା

 ଚମତ୍କାର ଭାବେ ଭବେ

ଯହିଁ ରୁ ନିଷ୍ୟନ୍ଦ ଅନନ୍ତ ଆନନ୍ଦ

ଉଲ୍ଲାସ ଯହୁଁ ସମ୍ଭବେ ।

ପୁଣ୍ୟ କର୍ମ ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୁଅଇ

ମମତା ମଧୁ ପରଶେ  

ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାର ବିଦୁରିତ କରି

ଦିବ୍ୟ ପୁଲକ ବରଷେ ।

ସାନ୍ତ୍ଵନା ଲହରୀ ପ୍ରବାହ ଅନେକ

ଧାରଣା ଚିନ୍ତା ସପନ

ଆଶ୍ଵାସନା ଦେଇ ଅଭୟ ସାନ୍ତ୍ଵନା

ପ୍ରାଣୀ କୁ କରେ ପ୍ରଦାନ ।

ଦେଇଛ କି ଟିକେ ମମତା ସିଞ୍ଚି କେ

ଆନ ମୁଖେ ଲେପି ହସ

ନିଜେ ନିଜେ ସହି  ଦୁଃଖ ଶୋକ ତାପ

ଅପର ପ୍ରାଣେ ସାହସ ।

ସ୍ନେହ ଶରଧାର ସୁଶୀତଳ ଧାର

ସିଁଚି କି ଆନେ  ଆନନ୍ଦ

 ଦେଇଛ କି କେହି ଟିକେ ମମତା ର

ସ୍ଵ।ଦୁ ମୟୀ ମକରନ୍ଦ ।