ଦେହ

ଦେହ ତୁମେ କେଡେ ଅବିବେକୀ

ଜାଣିଛ ତ ତୁମେ ?

ଏନ୍ତୁଡି ଶାଳରୁ ତୁମ ଆରମ୍ଭ ହେଲେହେଁ 

ଜୁଇ ନିଆଁ ହେବ ଶେଷ ଦେଖା 

ଆସିଥିଲ କୁଆଁ କୁଆଁ ସାଥେ 

ଚାଲିଯିବ କୋକେଇ ସଙ୍ଗତେ

ତଥାପି ଏ ନଶ୍ଵର ଦେହକୁ

କାହିଁକି ସଜାଅ

କୃତ୍ରିମ ରଙ୍ଗ ଦେଇ ଏତେ ।।

ଭାବିଛକି ନାନାରଙ୍ଗ ବୋଳି 

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରଦତ୍ତ ଦେହକୁ

ସ୍ଵଇଚ୍ଛାରେ ଯିବକି ବଦଳି ?

କିନ୍ତୁ ଶୁଣ,

କଳା ଅବା ଗୋରା ହେଉ

ହେଉ ତ ସାବନା

ତୁମର ତ ଏକ ପରିଚୟ “ଦେହ''

ଏହା ଭାବି ନିଜେ ନିଜ ଯତ୍ନେ

ଧନ୍ୟ ହେବ ଏ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଭୂବନେ

ଜାଣନା କି ତୁମେ

ଦେବତା ବି ନର ଦେହ ନେଇ

ଆସିଥିଲେ ଏହି ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ପୁରେ

ମୃତ୍ୟୁର କରାଳ ସ୍ପର୍ଶରେ 

ଚାଲିଯିବ ଖେଳ ସାରି ଧିରେ

ତେଣୁ ଏହା ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ 

ଦେହ ତୁମେ ଆସିଛ ଯେମିତି

ଏ ଧରାରୁ ଯିବଟି ସେମିତି

ସାଧ୍ୟନାହିଁ ରୋକିବାକୁ କାର 

କାହିଁକିନା, 

ହେ ଦେହ !

ନୁହଁ ତୁମେ ଅଜର ଅମର 

ନୁହଁ ତୁମେ ଅଜର ଅମର।