ଦେହ

ରକ୍ତ ମାଂସ ଦେଇ ଗଢା ଏ ଶରୀର

ପଞ୍ଚଭୂତ ଅଙ୍ଗେ ବାସ

ନବ କଳେବର ହେଉ ଥାଏ ପରା

ଛାଡି ନିଃଶ୍ୱାସ ପ୍ରଶ୍ଵାସ ।

ମାନ ଅଭିମାନ ରାଗ ରୁଷା ପ୍ରେମ 

ସବୁ ତ କାୟାରେ ବନ୍ଧା ।

ପ୍ରହରୀ ସାଜିଛି ବେନି ନେତ୍ର ଏଠି 

ମାନସେ ଉପୁଜେ ଧନ୍ଦା ।

କର୍ମ ଅନୁସାରେ ସୁବେଶ କରିଲେ

ପରିଚୟ ହୁଏ ସ୍ଥିର

ଦେହେ ଉପବିତ ଶୋଭା ପାଉ ଥିଲେ

ବ୍ରାହ୍ମଣେ ଗଣିତା କର ।

ଦେହ ଅପବିତ୍ର ଦେହ ଯେ ପବିତ୍ର

ଚରିତ୍ର ଚିତ୍ରଣ ନେଇ 

ତୁଛ ଏଇ ଦେହ ମାଟି ପିଣ୍ଡ ପରା

ଗରବ କରିବ ନାହିଁ ।

ଯେତେ ଦିନ ଶକ୍ତି ଶରୀରରେ ଥିବ 

ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉ ଥାଏ ଅନ୍ନ

ଶିଥିଳ ପଡିଲେ ତନୁ ରୂପ କାନ୍ତି

ନଥିବ କାହାର ଚିହ୍ନ ।

କିଛି ଦିନ ପାଇଁ ଧରିଛ ଏ କାୟା

ଏ ନୁହେଁ ତୋହର ଦେହୀ

ଅଭିନୟ ସାରି ଭୂସ୍ବର୍ଗ ଛାଡିବ

ମହୀରୁ ଯିବେନି କେହି ।

ପ୍ରତ୍ୟେକ ଅନ୍ତିମ ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ଅନ୍ତ

କିଛି ପୁଣି ମରୁ ପରି

ସେହି ଉଦ୍ୟାନକୁ ସଯତ୍ନେ ପାଳିଲେ

ଭେଟିବ ନିଶ୍ଚୟେ ହରି ।